Bonnie Bishop keerde Nashville de rug toe, omdat de zakelijke benadering van een muzikale loopbaan aldaar haar steeds meer tegen ging staan. Ze begon er te twijfelen over de zin van eigenlijk alles. Op The Walk (Thirty Tigers/Bertus) gaat het over het proces om zich te bevrijden van de werkdruk. Dat betekent allerminst dat ze zich er op haar nieuwste album gemakkelijk vanaf heeft gemaakt. Op het titelnummer zingt ze over haar twijfel. Nog persoonlijker is I Don’t Like To Be Alone, dat ze schreef nadat ze zich eenmaal terug in Texas opeens wel heel erg alleen kon voelen. Die emotie wilde ze eigenlijk helemaal niet delen, maar producer Steve Jordan overtuigde haar dat toch te doen. Pas nadat hij een goeie groove voor het liedje neerlegde, ging ze mee in zijn wens om het vast te leggen. Behalve producer is de man ook een geweldige drummer met een enorme staat van dienst. De droge klappen op Love Revolution inspireren Bishop als soulzangeres naar een ‘natural high’. Gedurfd is het ook wel om te beginnen met een nummer dat de grens van zeven minuten overschrijdt. Keep On Moving brengt een en al positiviteit en borduurt daarmee voort op het oeuvre van Staple Singers. Bonnie Bishop zag het niet meer zitten in Nashville, maar haar jarenlange verblijf daar leverde wel een paar succesjes op. Zo nam die andere Bonnie, Raitt dus, een paar nummers van haar op. Zonde en schaamte zijn de zware thema’s van Woman At The Well, dat in de herhaling van dat ‘well, well, well’ met spetterend gitaarwerk en een toetsenist die diep gaat zijn louterende uitwerking niet mist. Behalve de al genoemde namen kan hier worden gedacht aan Shelby Lynne, terwijl Bobbie Gentry ook genoemd mag worden. Zeven liedjes slechts, maar toch 41 minuten prachtige muziek. Dit is er eentje voor de eindejaarslijstjes. Zaterdag staat ze op Ramblin’ Roots in Utrecht, de dagen daarna doet ze Borger, Eindhoven en Bergen Op Zoom aan. Mis haar niet!
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie