Asbakken misschien, maar aan schoonheid geen gebrek. Dit sextet uit Minneapolis, Minnesota paart op Perfect Halves eenzaamheid en melancholie aan eenvoud en transparantie. Net zoals ik zal de altcountry.nl-lezer dit kunstje meer dan eens vertoond hebben zien worden, maar The Ashtray Hearts hebben hier geen boodschap aan: zij doen gewoon hun ding. In een 19e eeuwse kathedraal – wat oud is voor Anglo-Amerikanen – aan Lake Superior in Duluth, Minnesota heeft deze band tien nummers opgenomen die organisch en aansprekend zijn en bij mij de poprock met country-invloeden van bijvoorbeeld Toad The Wet Sprocket, Clay Idols of Hannah Cranna (ja, ja) in herinnering brengen.
The Ashtray Hearts borduren voort op hun fraaie debuut en laten hun sterke punten voor zich spreken: het weemoedige stemgeluid van Dan Richmond en de atmosferische gitaar van Steve Yernberg. Aan topnummers geen gebrek; het aanvangstrio Rules, On The Wires en Exits is wonderschoon, om maar niet te spreken van English, Perfect Halves, New York en de ruim acht minuten klokkende afsluiter Flowers: melodramatisch, maar tegelijk van een zeer grote pracht.
Het moet gezegd; Perfect Halves neigt naar adult oriented rootspop en heeft herkenbare verwijzingen naar Counting Crows – wat in mijn ogen overigens niet verkeerd is. The Ashtray Hearts zijn op Perfect Halves hoe dan ook veel te goed om te worden gediskwalificeerd. De melancholieke, herfstige rootsmuziek is namelijk soms te mooi om waar te zijn.
Na Perfect Halves in 2005 is het heel lang stil rondom The Ashtray Hearts, totdat zomaar in 2013 het voortreffelijke The Strangest Lights verschijnt. Daarna lijkt het voorgoed voorbij voor The Ashtray Hearts.
Rules / On The Wires / Exits / English / Perfect Halves / New York / Long Enough / Valentine / Where You Sleep / Flowers
10/02/2020 Permalink
Melancholie?? zzzzzzz