Het is sluitingstijd, je drinkt je laatste slok, trekt je jas aan, zet je Stetson op en verlaat de bar. Niet dus, das war einmal. Nu drink je je laatste slok en beëindig je je telefoongesprek of Zoom-meeting. Hoe dan ook, dan staat Logan Ledger op je te wachten om zijn zielenroerselen met je te delen. Zoals hij doet op zijn titelloze debuutplaat (Rounder Records). Ledger heeft het niet makkelijk met de liefde, lijkt het. Hij zingt over het Invisible Blue (een ‘blue you can’t see’). Niemand weet waar de eenzamen gaan na hun laatste slok wijn (Nobody Knows). Hij heeft geen dromen meer maar komt er heus wel weer overheen in respectievelijk I Don’t Dream Anymore en (I’m Gonna Get Over This) Some Time. En dat allemaal in een classic countrystijl en met een stem die vergelijkbaar is met die van b.v. Chris Isaak. Ledger is een Californiër wiens werk onder de aandacht kwam van T Bone Burnett, die hem aanbood zijn debuut te produceren. Daarbij trok hij ook gelijk een blik aan klassemuzikanten open, onder anderen Marc Ribot (gitaar), Russ Pahl, (pedal steel) en Jay Bellarose (drums). Dit heeft er voor gezorgd dat we hier te maken hebben met een klassedebuut. Een waarop ook nog ruimte is voor een prima cover van Skip A Rope (hitje in 67-68) en een nummer dat Ledger samen met Steve Earle schreef: The Lights of San Francisco. Hier gaan we nog veel van horen.
05/04/2020 Permalink
zeker een plaat voor de eindejaars lijst geweldig !!
14/04/2020 Permalink
Goed gitaarwerk , ruwere Roy Orbison , Lloyd Cole stem
prachtplaat.