‘Close up the honky tonks, lock all the doors’, oftewel deel twee van onze serie om thuis om te toveren tot een honky tonk. Dat kan heel goed met Howdy High-Rise (Spaceflight Records) van Croy & The Boys. Ga maar na, in het eerste nummer wordt hij al wakker met zijn laarzen nog aan. Dat gebeurt je alleen na een avond flink doorzakken. En dan krab je je toch even op het achterhoofd. For The First Time I’m Starting To Think About My Age heet het nummer. Met een accordeon van gast Juanito Castillo die met bajo sexto nog meer Mexicaanse sfeer brengt. Misschien is het maar goed voor Croy dat de honky tonks gesloten zijn, hij is namelijk hartstikke blut: I’m Broke. Hij neemt elk baantje aan. En als dat niet lukt, kan hij altijd nog wat stelen. Op It Seems Like You Can’t Just Be Poor Anymore blijkt dat hij een boodschap heeft met alle liedjes over armoe. Hij heeft het namelijk wel een beetje gehad met Austin, Texas. Alles kost er tegenwoordig geld, zelfs de bibliotheek en dierentuin. Maar met die accordeon en slaggitaar is het wel een heerlijk stukje ouderwetse Texaanse honky tonk. Op Your Friends Not Mine rekent hij af met al die lieden met dikke huizen. De vrienden van Croy slapen gewoon bij elkaar op de vloer. Totdat een rammelende saloonpiano ze wakker schudt. Op het titelnummer moeten mensen uit Californië het ontgelden. Ze komen geld verdienen in Texas en zijn dan weer weg. (If I Knew What I Had To Give Up) I Never Woulda Fallen In Love heeft het lekker losse van Doug Sahm en die gitaarsolo heeft wel wat van Jesse Taylor. Kortom, lekker plaatje. Er staat alleen één nummer op waarmee hij bijna een vierde ster verspeelt. Want A Song To Play The Next Time I Meet Your Mother is wel erg flauw. Jammer, want daarna is Just Wanna Go Home With You weer buitengewoon aardig. Vooral doordat de band het aandurft om een fluit een prominente rol toe te bedelen. Dat kom je niet regelmatig tegen in een honky tonk.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie