Een tijd of wat geleden deed Richard Thompson, maker van vele schitterende studio-albums, een verrassende ontdekking: ‘I don’t think musicians playing on their own are particularly interesting, it’s only when they play in front of an audience that something interesting happens.’ Noem albums als Hand Of Kindness, Rumour And Sigh, Mirror Blue of Mock Tudor dan maar oninteressant, denk ik dan. Nee, het lijkt eerder een rechtvaardiging – en een promopraatje – voor het feit dat hij een dozijn plus één nieuwe songs, opnam tijdens een Amerikaanse tournee begin dit jaar. Het resultaat is Dream Attic (Proper Records/Rough Trade), een vitaal album dat vanzelfsprekend in één take aan de band werd toevertrouwd. Het samenspel en de dynamiek tussen Thompson en zijn vierkoppige band is voortreffelijk; de sound kraakhelder. Obligaat rocken kan Thompson als de beste, in het bijzonder aangedreven door diens exceptionele, onderscheidende gitaargeluid; een borrelende countryfolk-twang op de Fender. Dit is niet Thompsons beste kant, nee, de oude meester blinkt uit in midtemposongs die zijn Britse folkinvloeden verraden en die een verhaal vertellen van verloren zielen, gevallen vrouwen en het verdriet van de wereld. Op Dream Attic ruim vertegenwoordigd door prachtige liedjes als Burning Man, Crimescene en Stumble On, alle overdadig verrijkt met Thompsons lyrische spel en waanzinnige solo’s.
28/09/2010 Permalink
Misschien is het toch ook het vermelden waard dat de cd ook verkrijgbaar is in een dubbele versie. Op het tweede schijfje staat precies dezelfde nummers ook nog eens in een sobere, akoestische versie. Dubbel genieten voor wie horen wil.
28/09/2010 Permalink
Veruit een van de allerbeste Thompson albums. Waarmee Richards Droomzolder niet minder dan 4 tot 4.5 sterren verdiend naar mijn bescheiden mening. Ik hou de optie tot 5 sterren nog open. Dit al helemaal gezien de albums die hier 5 sterren weg mogen slepen…
29/09/2010 Permalink
Ik ben het eens met Hans. Op basis van de eerste luisterbeurten denk ik dat de cd nauwelijks onderdoet voor zijn vorige cd, Sweet warrior, wat ik persoonlijk één van zijn beste platen ooit van. Op 8 februai ben ik weer van de partij in Paradiso.