Twee jaar geleden was ik voor het eerst bij een optreden van Elizabeth Cook. Klasse-optreden van een enigszins chaotische maar zeer humoristische vakvrouw. Instant fan werd ik. Na de show kocht ik het twee jaar eerder verschenen Exodus Of Venus: heerlijke plaat. Het was dan ook met veel belangstelling dat ik uitkeek naar de opvolger. Die ligt er nu: Aftermath (Agent Love/Thirty Tigers). Wat direct opvalt is de productie van Butch Walker, die de liedjes van Cook in een veel toegankelijk popgeluid heeft gegoten. Of moeten we zeggen: een veel gewoner of misschien zelfs wat saaier geluid. Dat is wel jammer. En toch is Aftermath geen slechte plaat geworden. Dat is te danken aan het schrijftalent van Cook. Ze weet, zeker in tekstueel opzicht, toch elke keer weer scherp uit de hoek te komen. Aftermath is een plaat waarop Cook verhaalt over de nasleep van de gebeurtenissen uit haar verleden. De stevige stamper Bones, waarmee het album opent, eert Cook haar overleden ouders: “I wear your bones around my neck/I am the keeper of the flame”. Ook Daddy, I Got Love For You en het Fleetwood Mac-achtige When She Comes gaan (gedeeltelijk) over haar vader. Aanstekelijke powerpop levert Cook in Perfect Girls of Pop, met een mooie pedalsteel-solo. Wel ouderwets country is Two Cords And A Lie. Dat geldt ook voor het heerlijke Mary, The Submissing Years, geinspireerd op John Prine’s Jesus, The Missing Years, waarin het verhaal van Jezus verteld wordt vanuit het perspectief van zijn moeder Maria. Uiteindelijk ben ik toch wel blij met deze nieuwe schijf. Niet haar beste, maar wel een goede aanvulling op haar oeuvre.
Oh, herkennen jullie trouwens de zittende gitarist in onderstaande clip?
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie