Eigenlijk was Kevin Morby vorig jaar al in quarantaine. Totdat Katie Crutchfield (Waxahatchee) hem opzocht in Kansas. Na alle drukte in Los Angeles – en eerder New York – was hij in 2017 neergestreken in de staat waar hij opgroeide. In een eenvoudige schuur – in de zomer snikheet, in de winter bar koud – werkte hij er aan nieuwe liedjes. Sundowner (Dead Oceans/Konkurrent) is daarvan het resultaat. In het kale Kansas vond Morby de rust die hij blijkbaar had gezocht. Vooral tijdens de zonsondergangen kwam hij tot dat besef. De melancholie die het teweeg bracht was zowaar iets om te koesteren. En zo dacht Crutchfield er ook over. Met die prachtige stem van Morby, veelal praatzingend, pakt hij luisteraars die daar gevoelig voor zijn weer helemaal in. De liedjes stralen de rust uit van een geïsoleerd bestaan op de prairie. Countryrock die ongrijpbaar zweeft boven de horizon. Op Don’t Underestimate Midwest American Sun hoor je koerende duiven op de achtergrond. Op het ruim zeven minuten klokkende A Night At The Little Los Angeles vraag Morby om het hem niet te moeilijk te maken, terwijl hij mijmert over het verleden en met evenveel gevoel in de toekomst kijkt. Het leven is geen sprookje, zelfs niet als hij met zoveel pracht je wee weet te maken in de buikstreek. Jamie is een aangrijpend verhaal over een vriend die op 25-jarige leeftijd overleed. Een nummer dat wordt gespeeld met slapjes gespannen gitaarsnaren. O, wat zou Morby graag willen dat hij nog leefde. Na het schrijfproces kwamen de nummers tot leven in de Sonic Ranch studio aan de Mexicaanse grens in Texas. Producer Brad Cook (bas, toetsen) liet Morby begaan op allerlei instrumenten, waaronder mellotron en een oud traporgeltje. Met Provisions eindigt de plaat weer met een hele sterke Dylan-invloed.
14/11/2020 Permalink
4 sterren toch nou vond er weinig aan en 2 nummers die wel goed waren Campfire en Valley dus 2 sterren is meer dan zat.