Waar moet dit stukje over gaan? Is het interessant om te melden dat Daniel Young voor het eerst liedjes schrijft over zijn persoonlijke omstandigheden? Eigenlijk niet, want vrijwel niemand kent deze artiest. Dus wat moet je met die wetenschap? Dat het gaat over verlies en rouw en weer opkrabbelen is wel het vermelden waard. Daar gaat het immers bijna altijd om in americana. In goede americana althans. Voortreffelijke americana in dit geval. Television Static (eigen beheer) is een prachtplaat van een artiest die opgroeide op de flanken van een berg met uitzicht op Salt Lake City, Utah. Het album kwam uit in maart en begin volgend jaar verschijnt er alweer een nieuw werkstuk met gitarist Sadler Vaden (van Jason Isbell and the 400 Unit) in de gelederen. Maar ho, dat bewaren we voor een volgende keer. Eerst Television Static! Dat begint met The Dust Settled helemaal goed voor iedereen die Green On Red te gek vond. Een heel fraai nummer met toetsen, steelgitaar en mondharmonica. En in die stem dus het rauwe van Dan Stuart. Die droge strot krijgt gezelschap van andere vocalisten op Clean Cut. ‘Will you be my sweetheart of the rodeo’, zingt Young op Diamonds In Your Eyes. Met een steelgitaar die glinstering aanbrengt in het droge land. De boel dondert trouwens wel in elkaar. Het gaat immers over verlies, rouw en weer opkrabbelen. En wat een prachtige titel is Your Side Of The Bed Is Still Made (After You Made Up Your Mind). Zijn stem gaat omlaag als hij praatzingt. En dan is er ook nog een zangeres die klinkt als een jonge Emmylou. Nu we toch in die hoek zitten qua verhaal; Young ondernam al eens een pelgrimage naar Joshua Tree om er de geest van Gram Parsons te zoeken. Wat hij er gevonden heeft, geen idee, maar inspiratie zat in ieder geval. Op Moments Like These kruipen toetsen en gitaren tegen elkaar op. Een duidelijke invloed van paisley underground, terwijl de dreiging ook wat blues brengt. Dead And Gone is een en al woestijn met steelgitaar. Young (zang, 6- & 12-snarige akoestische gitaren, elektrische gitaar, lap steel, synthesizer, percussie, mondharmonica) heeft een band met alles wat je wenst, zodat ze op het ruim elf minuten afsluitende Pretty Soon Ain’t Soon Enough (To Get You Off My Mind) de frisse start met countryklanken ongemerkt ombuigen naar een weids decor voor instrumentale woestijnrock.
06/12/2020 Permalink
Had ik net mijn eindlijst klaar, komt deze Daniel Young! Ja, prachtplaat en ik begrijp de verwijzing naar Gram Parsons en Emmylou Harris.