Geen betere dag natuurlijk dan vandaag om Wednesdays (Pax Am), het nieuwe album van Ryan Adams te bespreken. Niet alleen het nieuwe album van Adams, maar ook het eerste dat hij uitbrengt na zijn stap uit de spotlights nadat hij beschuldigd werd van allerlei mysogene gedragingen. Daarover schreven we al dit, en dat gaan we hier niet meer herhalen. Begin 2019 kondigde Adams drie albums aan: Big Colors, Wednesdays en een nog ongetiteld album. Het kwam er toen niet van, maar bijna twee jaar dan nu wel Wednesdays. Wel een aangepast album want er staan maar 11 nummers op in plaats van de aangekondigde 17. En het album opent en eindigt met twee songs die oorspronkelijk op Big Colors zouden staan: I’m Sorry And I Love You en Dreaming You Backwards. Toevallig of niet, ook twee van de sterkste songs op het album. Verder valt op dat het merendeels ingetogen nummers zijn, vooral de op eerste helft van de plaat. Best mooi, maar wel veel achter elkaar zodat het een beetje eenvormig wordt. Een opveermoment komt bij track 7, Birmingham, waarin Adams zijn paard weer de sporen geeft. Bovendien is het nummer wat meer ‘aangekleed’. In Mama, dat gaat over de dood van zijn broer Chris, wordt hij vervolgens vocaal bijgestaan door Emmylou Harris. Er zit ook nog een Nederlands tintje aan dit album want de hoesfoto laat een gedeelte zien van het schilderij Gare Du Nord van de Nederlandse schilder Siebe ten Cate (het schilderij is te zien in het Musee Carnavalet in Parijs). Tja, een album waarvan we kunnen zeggen dat het, gelet op de omstandigheden, gelukkig niet al te uitbundig is. Niet slecht, maar ook zeker niet voluit overtuigend. En of u ernaar wilt luisteren is natuurlijk geheel aan u.
17/12/2020 Permalink
Ik vind het een ouderwets prima album.
Ik prijs me gelukkig dat ik uitstekend in staat ben volop te genieten van allerlei artistieke producten, los van verwerpelijke zaken welke de artiest aankleven. Anders zou er voor mij heel veel dingen waar ik enorm van geniet wegvallen. Ryan Adams, maar ook bv onze grote volksschrijver. Wat mijn afschuw en veroordeling van die zaken of uitspraken er niets minder om maakt.
18/12/2020 Permalink
Ik waardeer dit album toch iets meer hoor. Sterretje erbij wat mij betreft. Zeer genietbaar album en een geweldige hoes.
En inderdaad….eens met Menno…
In een heel andere categorie….kan me niet voorstellen nooit meer naar Siegfried Idyll (Wagner) te luisteren. De man was een verwerpelijke antisemiet, maar gotsammekrake….wat maakte hij een mooie muziek.
Same with Adams…zijn La Cienega Just Smiled of Come Home staan bij mij toch wel in de ‘heavy rotation’.
Het totaalplaatje is fijner, dat voel ik ook (ik bewonder op een gezonde manier figuren als Springsteen en Steve Earle, among others) maar ook dat blijft vooral een kwestie van smaak. En dat geldt zeker voor muziek. Ik heb heerlijke ontdekkingen gedaan via deze website en volg hem zeer regelmatig. Dank voor alle efforts die de recensenten erin steken!!
Fijne kerstdagen!!