Het album I Think, Therefore I Am werd al eens genoemd in deze rubriek. In de aflevering over arme jongens met lege zakken is te lezen dat dat deze elpee van de Canadees R. Dean Taylor voor een gulden van eigenaar wisselde. Net als andere platen op sublabels van Motown die in een krat stonden bij De Slegte in Groningen.

Een raadselachtige figuur deze Taylor. Hij schreef hits voor The Supremes en The Temptations en is hier op de vlucht voor de politie. De politiesirenes zitten hem op de hielen op Indiana Wants Me, het verhaal van een bandiet die tracht te ontkomen aan de sterke arm der wet. Het was een hit in 1970 in Amerika en Engeland.

Op de collage van foto’s die in zijn profiel zijn verwerkt, ziet hij er meer uit als een gelukkige gezinsman dan een outlaw. Maar wel een die in zijn auto door de donkere nacht scheurt, vol wrok dat hij zijn lief heeft verlaten. En nu zou hij niets liever doen dan haar weer in de armen sluiten. ‘I gotta see Jane / Freeway, byway / Tearin’ up the highway, / Runnin’ up a world insane’ (Gotta See Jane). Het nummer werd later ook opgenomen door Golden Earring en The Fall. Een paar briljante liedjes staan er op I Think, Therefore I Am dat qua sound nog helemaal bij de jaren 60 hoort. Taylor is een soort psychedelische cowboy die werd ingelijfd door een soullabel. Naast eigen werk staan er ook covers op van Kris Kristofferson (Sunday Morning Coming Down) en James Taylor (Fire And Rain).

R. Dean Taylor maakte geweldige muziek, maar een outlaw was hij niet. Tenminste, daar geloof je niets van. Dus hoe zit dat met Desperado van Mike Millius? Ook al een geweldige elpee in een hoes als een hallucinatie. Een soort Jezus aan het kruis in een blauw onderbroekje met de sterren van de Amerikaanse vlag. Voor hem twee agenten waarvan de een een knuppel in de hand heeft en de ander een pistool. En verder een boot vol figuren waar de tekenaar Gummbah vast blij van wordt.

Millius was eind jaren 60 actief in Greenwich Village, New York. Maar de muziek op Desperado doet vooral denken aan de countryrockende Grateful Dead van American Beauty. En Oar van Skip Spence is ook een titel om deze plaat te plaatsen.

Desperado leverde geen vette buit op. De elpee belandde al snel in de bakken met cut-outs. Daarmee was de rol van Millius in de muziekindustrie geenszins uitgespeeld. De songschrijver zoekt al decennia naar geschikte liedjes van allerlei artiesten in diverse genres die hij voor ze kan verkopen aan commercials, films en televisie. In dit verband is het grappig dat het van Desperado afkomstige Lookout For Lucy later ook door iemand anders werd opgepikt. Beck samplede het nummer op Lord Only Knows van zijn succesplaat Odelay.

De verzameling tekeningen in het profiel van Miss Butters hebben een heel andere sfeer dan de illustratie op Desperado. De conceptplaat van The Family Tree is vooral een creatie van Bob Segarini. Zoals wel vaker in die tijd gebeurde, speelde de band zelf geen noot, maar zongen ze wel zelf de teksten in. Het is ‘een genegeerd hoogtepunt van de psychedelische pop en een van de allereerste popopera’s’, zoals Wiebren Rijkeboer schrijft in zijn boek De psychedelische sixties – 56 Amerikaanse bandjes. Hij heeft het verder over Segarini, die ‘heftig beïnvloed door de psychedelica van Sgt. Pepper en de harmonieën van Pet Sounds, zijn eigen droomwereld’ heeft gecreëerd.

Anna Krippenstapel en Heather Summers maakten van hun profiel een soort letterbak waarin bloemen, bladeren en beesten te vinden zijn. De twee vrouwen uit Kentucky vormen The Other Years. Op het album The Other Years is te horen dat de twee zijn beïnvloed door voorbeelden als Jean Ritchie, Hazel Dickens en Karen Dalton. Viool, gitaar en banjo en twee stemmen, dat is het. Van Michael Hurley namen ze Wildegeeses op en hij verklaarde zich direct fan. Dat is Bonnie ‘Prince’ Billy trouwens ook.

R. Dean Taylor – I Think Therefore I Am (1971)
The Family Tree – Miss Butters (1968)
Mike Millius – Desperado (1969)
The Other Years – The Other Years (2018)