Gelijk aan 2020 was het voorbije jaar er nu niet echt een van frequent concertzalen bezoeken, hetgeen overigens vele malen vervelender was én is voor allen die in deze sector werkzaam zijn. Een drama, vooral voor muzikanten; organisatoren; bookers; venues & technici dus, terwijl ook andere sectoren het lastig hebben. Het jaarlijkse lijstje is echter normaliter veelal wel mede gebaseerd op live-ervaringen, die van 2021 dus wederom niet. Het was dus vooral thuis luisteren. Het resultaat van een, ondanks alles, toch wel fijn, muzikaal jaar ziet er dan uiteindelijk zo uit:

1. 1. John R. Miller – Depreciated

Bijna drie jaar geleden John R. Miller ontdekt door een recensie op deze site van het album The Trouble You Follow. Voor de volledigheid: bij dat album stond er nog The Engine Light achter zijn naam. Miller is al even bezig, overigens, bijvoorbeeld als bassist bij The Hackensaw Boys (of bij Sierra Ferrell; zie nr.2). Met Depreciated heeft Miller in 2021 een sterke tweede afgeleverd; wellicht wat minder stevig dan het debuut, maar daarom niet minder mooi. Na een zogeheten nek-aan-nek race met Sierra Ferrell (wie? zie dus nr. 2) is de keuze op Miller gevallen.

2. 2. Sierra Ferrell – Long Time Coming

Over Sierra Ferrell valt o.a. te lezen dat Long Time Coming haar debuut is; niets is echter minder waar, want deze pittige, ondeugende jongedame heeft echt al twee albums (met ene John R. Miller op bass….) in eigen beheer uitgebracht. Long Time Coming is dan weer wel haar debuut op een label (Rounder). En wat voor een! Een fijne mix van country; bluegrass; honkytonk; jazz en wat dies meer zij. Althans: zo is de ervaring hier. Talent!

3. 3. James McMurtry – The Horses And The Hounds

Ervaren rot, die McMurtry. Het aantal albums sedert zijn debuut in 1989 incluis The Horses And The Hounds komt echter niet verder dan 10; maar: wel vrijwel altijd meer dan oké. Tussen McMurtry’s voorlaatste worp en deze van 2021 zit zo’n 6 jaar, maar het was het wachten meer dan waard. En waar McMurtry live wellicht ietwat statisch oogt, daar is zijn plaatwerk in ieder geval ‘beweeglijker’. Fijn album, The Horses And The Hounds (4 sterren op deze site; terecht!)

4. 4. Reform The Hounds – Reform The Hounds

Via een tip op het spoor gekomen van het titelloze album van Reform The Hounds, een band rond Lyman Ellerman. Het leert maar weer ‘ns dat je altijd naar tips dient te luisteren. En ook de tijd te gunnen. Een fijne, stevige plaat is dan de conclusie.

5. 5. Charles Wesley Godwin – How The Mighty Fall

Seneca, het debuut van Charles Wesley Godwin van begin 2019, werd op deze site uitstekend beoordeeld. En dat zal straks voor de doorgaans moeilijke tweede niet anders zijn….of ik moet me wel erg sterk vergissen. Kortom: van eenzelfde niveau als het debuut, dit How The Mighty Fall.

6. 6. SUSTO – Time In The Sun

Vanaf het debuut favoriet alhier: SUSTO, de band rond songsmid Justin Osborne. En dat ze er live ook toe doen bewees SUSTO begin augustus 2019 in de (warme) bovenzaal van Paradiso tijdens een editie van Sugar Mountain. Time In Sun bevestigt nog maar eens de eerste indruk van het debuut in 2015.

7. 7. Vincent Neil Emerson – Vincent Neil Emerson
   Slechts plaats 7 voor Vincent Neil Emerson? Ja, maar dat doet niets af aan de kwaliteit van dit album van deze jonge Texaan; zo’n ranglijst is sowieso steeds aan verandering onderhevig, dus dit titelloze album van Emerson hoort met deze stek gewoon bij de top. Wellicht ‘’iets’ minder dan Fried Chicken & Evil Women uit 2019, dat wel.
8. 8. TK & The Holy-Know Nothings – The Incredible Heat Machine

Portland, Oregon; broedplaats voor talent van velerlei kunnen (Dolorean; Blitzen Trapper; M. Ward; Laura Veirs and so on…). Ook Taylor Kingman mag tot dit kransje gerekend worden, want ook de nieuwe worp – The Incredible Heat Machine – van TK en zijn Holy-Know Nothings is weer zeer de moeite waard.

9. 9. Margo Cilker – Pohorylle

Voor nr. 9 blijven we in Oregon, en wel voor het debuut van Margo Cilker. Met Pohorylle levert deze dame uit Enterprise een fraaie eersteling af; wel een album wat eerst een aantal draaibeurten nodig had, maar uiteindelijk blijft groeien (& boeien).

10. 10. Malford Milligan & The Southern Aces – I Was A Witness

Van dit lijstje van 15 albums van het afgelopen jaar slechts één artiest (& gevolg) in 2021 live gezien; juist ja: Malford Milligan & The Southern Aces. November jl. in Bird en het moet ‘gezegd’: dat was meer dan tof (en dat niet alleen vanwege de ‘honger’ naar een live- optreden). I Was A Witness is simpelweg een prachtig album met zeer persoonlijke observaties en zorgvuldig gekozen (w.o.: This Old World van Stephen T. Bruton/Randy Jacobs) covers. En met de voortreffelijke Aces is zijn rug excelleert Milligan; zowel op de plaat… als op het podium.

11. 11. The Felice Brothers – From Dreams To Dust

Een van de laatst aangeschafte platen van dit jaar: From Dreams To Dust van The Felice Brothers. Waarom? Nou, al het vorige spul staat in de kast, dus dan koop je weleens iets in the blind. Ook deze keer.  Geen spijt van, want From Dreams To Dust is gewoon een verrekt fijn album.

12. 12. Charley Crockett – Music City USA

Een van de productiefste qua releases, die Charley Crockett. In 2021 bracht hij naast Music City USA immers ook nog een album met songs van James Hand uit. Texaan Crockett bleek ook live (was dat nou 2019? Tolhuistuin?) uit het juiste hout gesneden te zijn. Met Music City USA werkt hij inmiddels bestendig & rap door aan een fraai oeuvre.

13. 13. Riley Downing – Start It Over

Lid van de hier zeer gewaardeerde Deslondes, Riley Downing. Start It Over is zijn eerste soloschijf (met o.a. hulp van Deslondes- kompaan John James Tourville), en Start It Over heeft het afgelopen jaar inderdaad de ‘draaitafel’ hier meer dan eens gevonden.

14. 14. Mac Leaphart – Music City Joke

Is deze schijf nou van eind vorig jaar of van begin dit jaar? Maakt niet echt uit; hoort gewoon in deze top 15 thuis. Punt.

15. 15. Malcolm MacWatt – Settler

Een Schot in London, zo zou je Malcolm MacWatt kunnen omschrijven. Tot voor een aantal maanden terug gold (zoals wel vaker, overigens…) voor deze MacWatt: never heard of. Met Settler heeft MacWatt hier met verve verandering in gebracht; een smaakvol album. De aanschaf meer dan waard.