De 59-jarige Bob Rea acht zichzelf te oud om nog te zingen over onbenullige zaken. Bovendien, de veranderingen in de wereld en meer specifiek Amerika bieden voldoende stof voor liedjes die er toe doen. Op Ragged Choir (Shiny Dime Records) handelt het over de grillige wegen van het leven. Rea kan er over meepraten. Hij was een dakloze zwerver die een beetje rondhing in poolhallen, speelde in countrybands, werkte op een ranch en ging een paar keer failliet. En ja, scheiden deed hij ook meer dan eens. Dan kun je je goed inleven in de karakters van hen die het niet allemaal aan komt waaien. Het prachtige Lights Out gaat over meth-heads and Mexicans / And more than one drunk / Wife-beaters, drug-dealers, skinheads and punks. Ze zitten allemaal vast in de gevangenis. If there were a saint for the misunderstood / He would dust off our sins / And crown us with good / Stand us up straight to face all our fears / And return us our years / And not leave us here. Rea heeft een fraaie donkere stem die ergens tussen Kevin Welch en Bill Morrissey te plaatsen. Doordat hij zich soms beperkt tot praatzingen, valt ook de vergelijking met Sam Baker te maken, te meer omdat diens begeleider Tim Lorsch ook dit Ragged Choir heeft geproduceerd. Lorsch beperkt zijn eigen inbreng tot slechts enkele bijdragen op fiddle, viool en cello, maar was als samensteller van de begeleiders zeer bepalend. Zo’n nummer als dat Lights Out is met Mickey Grimm (drums), Dave Carroll (staande bas), George Bradflute (akoestische gitaar) en Mike Daley (steelgitaar) al helemaal af; als er dan ook nog eens een door Steve Hermann bespeelde flugelhorn aan te pas komt,, wordt het echt groots. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie