Vier Amerikaanse singer-songwriters vormen samen Fantastic Cat. Geen idee of ze in de toekomst nog meer muziek gaan maken onder die naam. Als het bij dit ene album blijft, dan is het in ieder geval The Very Best Of Fantastic Cat (Blue Rose/Proper/Bertus). Dat blijft ook zo, zelfs als er later nog betere albums verschijnen. Don DiLego, Anthony D’Amato en Brian Dunne brachten eerder soloplaten uit en Mike Montali kun je ook horen als zanger in Hollis Brown. Afwisseling verzekerd natuurlijk met zo’n bezetting. C’Mon Armageddon klinkt als Bob Dylan, of misschien nog wel meer als Jerry Leger. New Year’s Day begint als iets van Rod Stewart, terwijl de zang van Nobody’s Coming To Get You terugvoert naar de tijden van Smokie. Dat laatste gaat ook op voor The Gig. Wild & Free is lichte powerpop met hoge zang. Fiona is pure pop als The Babys, waarna de voldragen pop van Amigo de Australische Badloves in herinnering roept. Ain’t This The Stangest Town is pure singer-songwriter met akoestische gitaar. Op Lakewood luisteren de bandleden zelf naar een liedje van een hele tijd geleden op de radio. Afsluiter Theme From Fantastic Cat is slepende countrysoul, een nummer om een concert mee af te sluiten. Nog een naam noemen dan? Goed, dat laatste nummer heeft ook wat van Promised Land Sound. Dunne was dit voorjaar trouwens in Nederland voor een tournee nadat Danny Vera zijn liedje New Tattoo had ontdekt en in zijn ochtendprogramma op Radio Veronica was gaan draaien.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie