Wie terugdenkt aan popmuziek in zijn of haar tienerjaren zal tien tegen één tot de constatering komen dat je er vooral gelukkig van werd. Iets wat helemaal jouw ding was, mogelijk versterkt door het feit dat je ouders er weinig van begrepen. Of is dat iets wat vooral de wat oudere jongeren van zo rond de 60 jaar zo zullen hebben beleefd? Zij die opgroeiden in de jaren 70. Toppop yeah! Misschien is dat zo, maar Alpine Gold (Excelsior Recordings) van Dawn Brothers brengt bij mij datzelfde gevoel teweeg. Uitgelaten blijheid! Want wat een lekker plaatje is dit van de band uit Rotterdam. Lucky heet het eerste nummer. Nou en of, want alleen dat liedje brengt al drie fijne namen naar voren ter referentie. Er zit na enkele seconden al een loopje in de melodie die je bij Roy Orbison brengt. Verder valt door de meerstemmige zang te denken aan Squeeze en Smithereens. Daarna brengen vloeiende orgelklanken op het titelnummer je bij iets wat althans in mijn oren naar dub neigt. Daar heb ik niet echt veel mee, maar dit is heerlijk avontuurlijk. The Breeze brengt een diepe klank, geweldige geluidsweergave. I Am A Singer is een beetje als Beach Boys. Op Dancing All Over Town zijn het eerder Beatles die je hoort. Het mooie bij Dawn Brothers is dat die stijlcitaten je nooit volledig terugbrengen bij de originelen, daarvoor is de band te origineel. Maar mag ik toch nog even Cavedogs noemen? Want ook dat fijne bandje hoorde ik opeens terug. For Better Or Worse heeft een lullig orgeltje, een hamerende piano en de stamp van Sam The Sham & The Pharaohs. Mona Lisa brengt merseybeat in de zang, terwijl het orgel lichtjes buigt naar new wave en er ook nog iets van het gevoel van Louie Louie doorheen komt. Muziek die gelukkig maakt.
18/01/2024 Permalink
Heerlijke plaat. Ook live heel fijn.