Zo’n zeven minuten was Jon Dee Graham er niet meer bij. Dood. Bijna toch. Na een concert in 2019 tijdens een festival bij Chicago verloor hij het bewustzijn. Uitgeput. Uitgedroogd. Zijn hart was ermee gestopt en hij ademde niet meer. En toch lukte het omstanders om hem weer bij kennis te brengen. Zodat hij het kan navertellen. De titel van Only Dead For A Little While (Strolling Bones Records/V2 Benelux) kan dus letterlijk worden genomen. Anderhalf jaar na deze gebeurtenis had hij ook nog een hartinfarct. En in 2008 liet hij bijna het leven bij een zwaar auto-ongeluk. Ellende genoeg als inspiratie voor een nieuw album. Zijn eerste na zeven jaar. Een ijzersterk album nog wel. Met die rauwe stem van hem zingt hij over leven, liefde en de dood. Waar zou het anders over moeten gaan? Is het opmerkelijk dat levenslust de drijvende kracht is achter die liedjes? Of is dat juist logisch?
De 64-jarige Graham is een veteraan van de muziekscene in Austin, Texas. Hij speelde gitaar in punkband The Skunks, was samen met de broers Alejandro en Javier Escovedo verantwoordelijk voor stevige rootsrock met True Believers en speelde daarna met John Doe, Michelle Shocked, Calvin Russell en vele anderen voordat hij in 1997 solo debuteerde met Escape From Monster Island.
Where It All Went Wrong begint als zware, stampende blues, maar Graham is niet zomaar te scharen onder één noemer. Wil je dat toch, dan kom je op iets als popliedjes die worden gebracht als grofkorrelige rootsrock. Bij Where It All Went Wrong zou je de stem van Tom Waits ter vergelijking kunnen noemen, maar elke keer dat ik het nummer hoor voel ik de behoefte om een mini-lp uit 1987 van Ballad Shambles op te zetten. Ook een band uit Austin die met Joe Doerr (tevens Leroi Brothers en Hand Of Glory) een zanger had met zo’n rauwe strot. Op Brought Me Here To You haalt multi-instrumentalist Mike Hardwick hetzelfde sprankelende geluid uit zijn steelgitaar als Red Rhodes deed in dienst van Michael Nesmith.
Van de tien nummers is Death Ain’t Got No Mercy er eentje uit het publieke domein, verder zijn het liedjes van Jon Dee en zijn verwanten. Astronaut werd geschreven door zijn zoon William Harries Graham. Over niet meer terug kunnen keren naar je vertrouwde omgeving. Ook de vrouw van Jon Dee droeg met Brave As Her (Marie Colvin) een nummer aan waarvan de praatzang indruk maakt. Op het van slidegitaar voorziene See You By The Fire gaat hij in op de dood van een vriend. In een droom drong deze zich op aan Graham en nodigde hem uit plaats te nemen bij het kampvuur waar iedereen aan het eind nog even samenkomt. Maar Graham gaat voorlopig nog maar niet. Hij was even dood, maar keerde terug met een ijzersterk album.
29/01/2024 Permalink
IJzersterk album, van A tot Z. Dat oprakelen van zijn muzikale verleden, de altijd terugkeeende vergelijking met Tom Waits of, in dit geval met Ballad Shambles zijn overbodig. Dat leidt alleen maar af van waar Jon Dee Graham al sinds Escape From Momster Island uit 1997 solo toe in staat is: pure, rauwe, authentieke, heartfelt songs! Mijn plaat van het jaar 2023!