Op de website van deze band uit Oklahoma staat in tamelijk grote letters de volgende quote: ‘The Makers Out is an exploration of what Gram Parsons called Cosmic American Music’. Tijdens die verkenning is bandleider Scott Bell echter hopeloos verdwaald in vage spiritualiteit. Zo presenteert hij zich ook, want lees maar mee wat hij verklaart over zijn ambacht liedjesschrijver. ‘I, through my own practice, do not write songs regularly, but wait for them to write themselves through me’, zegt hij. Hallelujah heet een van de nummers op Bloodlines/Hope (eigen beheer). Logische reactie natuurlijk als zo’n moment zich weer heeft voorgedaan. Maar is het ook wat? Mwah, niet voor fans van Gram Parsons. Althans, dat kan ik me niet voorstellen. Dit is moderne rockmuziek waarbij The Makers Out op Emerald Fireflies een beetje op de noten blijven hangen. Noem het symfonische rock. Noem het ambient. Noem het new age. De dromerige klanken zijn filmisch en bewegen zich voort als een vloerkleed dat rimpelend wordt weggeschoven. En dat met een speelduur van meer dan een uur. Er is best enige afwisseling en door die nummers die zich vaak voordoen als soundscapes klinkt af en toe ook een steelgitaar, maar de zich als ‘Cosmic Folk Frontman’ omschrijvende Bell raakt mij kwijt tijdens zijn verkenning. Dat John Fullbright op piano nog een bijdrage levert aan slotnummer Five Hundred Million Pounds Of Memory kan daar niets meer aan veranderen.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie