Eureka, Nevada (2008)
Het is zestien jaar geleden dat ik voor het laatst in Amerika was. In 2008 fietste ik van San Francisco naar Houston. Dat was mijn vijfde fietstocht dwars door de Verenigde Staten. De eerste keer van de oostkust naar de westkust. Daarna altijd andersom. Die laatste keer ging het van de Grote Oceaan naar de Golf van Mexico. Op het blog Vluchtstrook Amerika deelde ik onderweg foto’s en verhalen van die reis. Na thuiskomst ging ik daar nog ruim een jaar mee door, waarbij ik het had over mijn fietstochten van 1994, 1996, 1998 en 2003. Of over de andere keren dat ik vertoefde in het land van de onbegrensde mogelijkheden. In 2010 hield ik echter op met dat blog. Te druk met andere dingen. Mijn werk. Deze site. Maar in de vorm van een rubriek op Altcountry.nl ga ik nu toch weer door. Want het reizen door Amerika is nooit opgehouden. Precies zoals ik al schreef in de eerste aflevering van Vluchtstrook Amerika: ’Eigenlijk vertoef ik altijd in Amerika. Ook als ik gewoon thuis ben. Amerika staat in de platenkast. En in de boekenkast. Amerika is op de televisie’. Dat eerste stukje van het blog eindigde met een samenvattende zin die de richting bepaalde van wat komen ging: ’Het Amerika van Hank Williams, William Eggleston en William Least Heat Moon’.

Deze rubriek zal gaan over de Lost Highway, de Blue Highways, The Outlands. Het liedje van Hank Williams, het reisboek van William Least Heat Moon en het fotoboek van William Eggleston vormen de leidraad. Die drie titels zeggen veel over het Amerika dat ik zag. Niet de glitter en de glamour. Niet de Amerikaanse droom. Nou ja, misschien de alternatieve versie daarvan.

Amerika is mijn vluchtstrook. Een ontsnappingsmogelijkheid, weg van de alledaagse beslommeringen. Ik volg een route door nergensland. De bestemming is de reis zelf. Op zoek naar wat er maar te vinden is. Om me heen kijkend terwijl ik over de vluchtstrook fiets. En als ik gewoon thuis ben, dan golven de klanken van alt-country en americana uit de luidsprekers. En verdwijn ik in de boekenkast. Wegduikend naar een vluchtstrook onder mijn schedel.

Amerika als het alternatieve land, dat heeft natuurlijk een dubbele lading. Ik hou van Amerika. En ik haat Amerika. Daar kom ik ongetwijfeld nog wel op terug in de komende stukjes. Hoef ik nu verder niet uit te leggen. Wie deze site en alt-country als muziekstroming een beetje volgt, weet precies wat ik bedoel.

Een foto die ik onderweg ergens in dat immense land genomen heb is elke keer het startpunt voor een stukje. In deze eerste aflevering is dat een foto van de general store in Eureka, Nevada. Een tekening van die winkel staat in het boek De Eenzame Snelweg van Auke Hulst en Raoul Deleo. Een bijzonder boek omdat het in twee disciplines is opgedeeld. De bovenste helft van de pagina’s bevat een grafisch verhaal van Deleo, de onderste helft is voor het reisverslag van Auke Hulst. 

‘Op weg te zijn, altijd maar voort, voort, voort, naar de eindeloos verschuivende horizon, weg van wie je was, bent, bezig was te worden: is dit vrijheid of de illusie ervan?’ Zo begint Hulst zijn verhaal. De vraag die hij opwerpt zal ook zeker in de stukjes in deze rubriek aan de orde komen. Maar verwacht geen antwoord. 

Hulst en Deleo maakten de reis in maart 2007. Precies vijftig jaar nadat On The Road van Jack Kerouac verscheen. Ze begonnen in New York en eindigden in San Francisco. Onderweg lieten ze het idee los om Kerouacs route exact te volgen. Dat is in ieder geval een vorm van vrijheid die past bij zo’n onderneming. Kerouac zelf was ook niet het type om slaafs een vooraf uitgestippeld reisplan te volgen. Door die vrijheid te nemen kwamen Hulst en Deleo terecht op Highway 50, the loneliest road in America. En aan die weg ligt dus Eureka.

Het beeldverhaal van Deleo is extra bijzonder omdat hij tekende op een onafgebroken stuk papier van een meter of dertig dat opgerold zat in een zelfgemaakt kistje. Geïnspireerd door de werkwijze van Kerouac die de laatste versie van On The Road ook op een rol heeft geschreven.

De tekening van Deleo zorgde bij mij voor een eurekamoment. Al die foto’s die ik nog heb van al die (fiets)reizen, ik moest er iets mee doen. Toen ik die tekening zag, wist ik het opeens. Niet alleen mijn eigen ervaringen zullen centraal staan in deze rubriek. Ik probeer ook literatuur, fotografie, illustraties, muziek, films, tv-series, advertenties en andere communicatieve uitingen te betrekken bij de foto’s en verhalen. Want Amerika is overal. Hoe dat gaat uitpakken zal de toekomst uitwijzen. Het is een reis zonder eindbestemming. Een alternatieve vorm van americana: Vluchtstrook Amerika.

Illustratie uit het boek De Eenzame Snelweg – In Het Spoor Van Jack Kerouac. Tekening: Raoul Deleo