Als zangeres probeerde Emily Haden Lee het eerst in opera, maar ze vond uit dat dat toch niet haar roeping was. In de examenklas van de middelbare school pakte ze voor het eerst de gitaar op en begon liedjes te schrijven, waarmee ze voortborduurt op haar opvoeding waarbij ze altijd omringd was met poëzie, jazz, pop en folk. Dat vormde haar, zoals te horen is op The Woman I Would Be (Dibbs Records). De in Missouri opgegroeide singer-songwriter woont nu in Chicago, waar ze met haar man Alex Lee en Steve Dawson haar debuut produceerde. Het is een album waar je voor moet gaan zitten. Dan doet de muziek echt wat met je. Als je je openstelt dan kruipt een nummer als Will You Set Me Free onder je huid. Emily Haden Lee verwerkt de emoties van haar leven in haar teksten. Het verlies van haar vader (die overleed aan kanker en de eeuwige strijd met alcoholisme en depressies die het familieleven tekenden. Een broer van haar verloor die strijd, waarover ze zingt op opener Gentle Man. Zo kom je tot een album dat de functie van therapie vervult. Voor Emily, maar ook voor luisteraars kan het meer betekenen dan alleen maar muziek. Met Steve Dawson (die met een verleden in Red Star Belgrade dus) weet je dat het geluidsbeeld om door een ringetje te halen is. Als zangeres maakt Emily Haden Lee vooral indruk door haar emoties nergens te etaleren. Haar zang is puur. Misschien zouden vier sterren op zijn plaats zijn, maar het blijft bij een iets lagere waardering omdat het album bij oppervlakkige beluistering langs je heen kan gaan doordat het iets teveel in hetzelfde tempo voortbeweegt.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie