Op California 10 heeft Mark Rogers het nog maar eens over begin jaren 80, toen hij van Washington DC verhuisde omdat hij een bestaan als singer-songwriter ambieerde. Dat deed hij vijf jaar geleden ook al op zijn debuut Laying It Down. Het nummer California 10 valt best te vergelijken met Roger McGuinn, die hij aanhaalt in de tekst. ‘A long time ago I was headed for the Sunset strip / I was thinking I was just like them / Like Roger McGuinn on that cowboy tip! / I was taking that lonesome road / To where these things go.’ 30 Minutes From Water Street (eigen beheer) is weer een geslaagde proeve van bekwaamheid. Veel drama brengt de Amerikaan niet, maar de liedjes zitten goed in elkaar. Eerder kwamen we al eens met de constatering dat zijn countryrock en folkrock weliswaar ook omschreven kan worden als softrock, maar niettemin voldoende pit heeft. Dus is het helemaal niet zo raar als It’s Plain To See (I’ve Been Blind) enigszins neigt naar powerpop. Heeft ook te maken met de zang, die hier wel wat heeft van Posies. De softe kant van powerpop klinkt ook op een nummer als To Open Your Eyes. Dan zou je de namen van Matt Keating en Matthew Sweet kunnen noemen. De akoestische gitaar op Prison Block 9 gaat south of the border, een gevoel dat wordt vervolmaakt door accordeon en trompet, ook al wordt dat laatste instrument niet vermeld op de hoes.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie