Op de voorkant van het kartonnen klaphoesje staat slechts Dead Setters, maar op de zijkant is het wel degelijk Mark Lucas & the Dead Setters. Putting On The Dog (Laughing Outlaw Records) is weer een lekker losjes ingespeeld album. De Australiërs lijken door om de tradities heen te spelen, juist te definiëren waar het in rootsrock om draait: het ontbreken van pretenties. Alleen op die manier kom je tot waardevolle muziek. Een kwestie van het juiste gevoel. Zoals in Rainbow’s End waarin steelgitaar, fiddle en mondharmonica het leven en de liefde van kleur voorzien. You know your heart is a muscle and it holds your soul / And there’s more to this world than we know. Wie vreest dat zulks slechts een vorm van gezapigheid kan brengen, heeft het mis. De soepele swing en het luie rocken van Mark Lucas en zijn Dead Setters getuigt veeleer van levenslust. Wat kan er trouwens heerlijker zijn dan om met een stel kerels te mijmeren over de liefde. Om te verhalen over waar het mis ging. En om te verhalen dat ze het altijd blijven proberen: If we float on into that tunnel of love / Who knows what we’ll find. Van het eerste nummer Love’s Highway (And I want you to be here with me / I know you cannot read the signs / As you’re driving down loves highway / With her headlights in your eyes) tot het slot Wall Of Death (I invented myself in her arms / And the world turned around us / I dreamed we were young without shame / Eden green surround us) gaat Putting On The Dog over de liefde. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie