Alsof hij nooit anders heeft gedaan, zingt David Olney op de ep Film Noir (Deadbeet Records) vijf nummers die op jazzy wijze de stadse sfeer van de albumtitel helemaal visueel weten te maken. The Blues Don’t Care schreef Olney samen met Gwil Owen. Natuurlijk zong hij altijd al blues, ook als hij folkliedjes bracht. Nooit eerder klonk zijn werk echter zo uitgesproken grotestads. Luister maar eens naar Blue Moon Hotel, met een prachtige sax van Jim Hoke. Sergio Webb brengt sfeer op klassieke gitaar en ukelele, Jack Irwin doet het op drums, percussie, toetsen, fluit en een bas marimba. Een detective met gleufhoed rijdt van een bloedspoor naar exotische dames die allemaal een andere smaak te bieden hebben. Film Noir is jazzy rootsmuziek langs neonverlichting en een enkele reis naar de vergetelheid.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie