Met zijn geweldige vocale uithalen vol vertwijfeling wist John Doe in het verleden de boel altijd flink op te stuwen, hetgeen zijn muziek een enorme intensiteit bezorgde. Op Keeper (Yep Roc/Munich) is van die overgave geen sprake. Voor het eerst namelijk leren we een Doe kennen die tot het besef is gekomen dat tevredenheid en geluk te prefereren zijn boven de treurnis waarover hij in het verleden vooral zong. John Doe is ouder en wijzer geworden. Keeper is daarmee ook een ander soort album. Niet een slecht album, natuurlijk niet, Doe huurde naast de band bestaande uit Smokey Hormel (elektrische gitaar), Ryan Feves (bas) en Stuart Johnson (drums, banjo) namelijk ook nog topkrachten in als Steve Berlin (saxofoon), Howe Gelb (piano), Greg Leisz (pedal en lapsteel), Doug Pettibone (pedalsteel), Don Was (bas) en de zangeressen Patty Griffin, Jill Sobule en Cindy Wasserman. Maar een onvergetelijk album, zoals het solodebuut Meet John Doe, dat is het toch niet.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie