Aandachtige lezers van deze site moet de naam Bruno Deneckere wel wat zeggen. Wij volgen de carrière van het best bewaarde Americanageheim van de Lage Landen immers al langer en waren lovend over Crescent Of The Moon (2004) en Someday (2007). Walking On Water is wederom een schijf van hoog niveau. Wat zeg ik, Walking On Water is wellicht een van de beste cd’s in het genre uit onze contreien. De 13 liedjes zijn zonder uitzondering erg toegankelijk, maar van platgetreden paden is geen sprake. Deneckere houdt het spannend door diverse stijlen te hanteren. Zo klinkt hij in het heerlijke Down To The Delta als de Vlaamse Tony Joe White, terwijl een nummer als Meeting William weer Dylanesk is. Mexico City klinkt dan weer als een border ballad en hier en daar klinkt ook het karakteristieke boem-tjakka-boem van Johnny Cash. En dat zonder dat het een ratjetoe wordt. Nee, Walking On Water klinkt als een heel natuurlijke melange van Deneckeres kunnen. En als je dan kan putten uit begeleiders als Nils De Caster (mandoline, viool en steelgitaar), Yves Meersschaert (toetsen), Cesar Janssens (drums, ook bij Raymond van het Groenewoud), Pol de Poorter (gitaren) en Mario Vermandel (bas) kan het niet fout gaan. Vermeldenswaard is ook nog dat o.a. een grootheid als Johan Verminnen voor de achtergrondvocalen zorgt. Nu weet ik niet of Bruno zit en te wachten op een doorbraak, maar als er iemand is die het verdient om door te breken is het deze vakman wel.
Walking On Water is in eigen beheer uitgebracht. De cd is via Itunes te downloaden, maar een fysiek exemplaar is in elk geval ook te bestellen via Folkcorner Den Appel
19/10/2011 Permalink
“Nu weet ik niet of Bruno zit en te wachten op een doorbraak, maar als er iemand is die het verdient om door te breken is het deze vakman wel.”
inderdaad !