Vijftien jaar na het veelgeprezen debuut The Mysterious Tale Of How I Shouted Wrong-Eyed Jesus! koestert Jim White nog altijd het mysterieuze. Het is de belangrijkste aantrekkingskracht van zijn muziek. Vervreemdend is ook Where It Hits You (Loose/Munich), het nieuwste album van de Amerikaan. De musicus die daarvoor bokser, dominee, pro-surfer, fotomodel en taxichauffeur was, schrijft liedjes over honden die moeten worden weggejaagd en over lieden die slapen in poison ivy, een zeer giftige struik. De taferelen spelen zich af in het zuiden van de Verenigde Staten, daar waar achter elke boom onheil dreigt. Wat er precies aan de hand is, wordt nooit echt duidelijk in de liedjes van White. De kale klanken van een banjo, de weemoed van blaasinstrumenten of het ronduit valse fluiten, alles draagt bij aan die spooky sfeer. Op Here We Go zingt White als een androgyne funkateer, terwijl zijn stem op My Brother’s Keeper veel weg heeft van Dan Stuart van Green On Red. Een hoogtepunt dit nummer over een honky tonk sweetheart. Het ontwikkelt zich als een thriller in de stijl van Willy Vlautin.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie