Gelukkig zijn er woestijnen. Want zonder woestijnen geen woestijnrock. En allemachtig, wat kan woestijnrock de boel even lekker opruimen in het hoofd. Met gitaarsolo’s die nooit weer stoppen. Gitaren met de kracht van zandstralers. Gitaren als kronkelende slangen die een spoor trekken door het zand. Buried Treasures (Blue Rose/Sonic Rendezvouw) is het zoveelste album van Rich Hopkins and Luminarios. De man is een instituut. Al sinds eind jaren tachtig biedt hij liefhebbers van gitaarrock in de stijl van Neil Young and Crazy Horse een geweldig alternatief. Met de bands Sidewinders en Woodcocks blies hij het woestijnzand van zijn thuisstaat Arizona over de hele wereld en daar is hij nooit mee gestopt. Het liefst trekt Hopkins over de grens naar Mexico of nog zuidelijker. Dat bleek op zijn vorige ijzersterke album El Otro Lado/The Other Side. Dat album was een regelrechte aanrader, dit Buried Treasures is gewoon een goede plaat. De fascinatie voor Latijns Amerika begon bij Hopkins toen hij begin jaren tachtig als soldaat in het Vredeskorps in Paraguay diende. Bij Buried Treasures zit een bonus-cd getiteld A Long Walk Home met herinneringen aan zijn tijd daar. Van 2003-2011 nam hij de nummers er op en die geluidscollages zijn niet allemaal even interessant, maar dat de man dit extraatje toevoegt zegt wel veel over zijn nimmer aflatende geestdrift.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie