Chris Smither is een vakman met een duidelijk te herkennen eigen stijl. Ook zijn veertiende album Hundred Dollar Valentine (Signature Sounds/Munich) staat vol knappe liedjes waarin altijd een voorwaartse beweging zit. Het maakt bij Smither niet zoveel uit of hij solo zijn ding doet of met begeleiding, zijn gitaarspel is de bepalende factor. Altijd klinkt zijn folk en blues als, eh, Chris Smither. Niet een kwestie van gemakzucht of gebrek aan vernieuwingsdrang, nee, niets anders dan het bewijs dat hier een grootheid aan het werk is. Een original. Op Time Stands Still uit 2009 had producer/gitarist David Goodrich percussionist Zak Trojano uitgenodigd, deze keer is drummer Billy Conway (Morphine, Treat Her Right) present. Op het prachtige Horse Latitudes van Jeffrey Foucault trok hij nog alle aandacht naar zich toe, hier is zijn rol veel minder groot. Immers, het gaat om die gitaar van Smither. En ook diens ietwat luie manier van zingen. En zijn liedjes die er echt toe doen. Vernieuwend hoef je dan niet meer te zijn. Jim Fitting (tevens Morphine en Treat Her Right) levert enkele bijdragen op mondharmonica.
11/07/2012 Permalink
Ik denk dat wanneer je dit album meer op je had laten inwerken dan was het eindresultaat van je bespreking minstens een sterretje rijker geweest. Mijn sprak deze nieuwe Smither plaat enorm aan. Lekkere pure sound!
12/07/2012 Permalink
Het is sowieso een rare recensie: er wordt bijna niets over de cd gezegd en verder is het allemaal erg positief (een original, liedjes die er toe doen, een grootheid) en dan maar drie sterren. Ik begrijp niets van deze recensie: graag wat meer inhoud in het vervolg over deze cd en dan niet alleen opsommen wie er meedoen en wat die nog meer gedaan hebben.