Tim Gearan zingt over een vriendin die helemaal wild is van Waterloo Sunset van The Kinks, terwijl ze nog niet eens geboren was toen dat nummer uitkwam. Get A Gun heet het liedje en met dat begin van Riverboat (eigen beheer) ben je direct goed bij de les. Die stem van Gearan combineert Bobby Charles en Paul Westerberg. Gerafeld en scherp. Voeg daar nog wat blazers aan toe en het mag duidelijk zijn dat Gearan een interessante koers vaart. Op dit nieuwe album vertoeft de inwoner van Boston vooral in New Orleans. Niet alleen op het titelnummer, maar ook heel duidelijk op Shovel & Bucket. De blazers op Enough zijn funky en strak als bij James Brown. Soul heeft de rootsrock van Gearan, ook in het harde werk. For Today is een americanawerkje met invloeden van southern rock en soul waar vooral fans van Band Of Heathens mee weg zullen lopen. Nowhere speelt met een reggaeritme, maar eindigt met steelgitaar en blazers eerder als een werkje van The Mavericks die south of the border een club op stelten zetten. De krachtige zang op So Familiar zorgt voor referenties als John Hiatt, Graham Parker en zelfs Eddie Hinton. De hard funkende stomper Out In The Jungle met saxsolo en overstuurde gitaar is ook lang niet verkeerd. Aanrader. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Dit schreven we in 2008 over No Remedy, dat met vijf sterren werd beloond: Wat een heerlijk freaky begin van een cd! Hoor die blazers tekeer gaan over drums en bluesgitaar; alsof hier een nummer wordt beëindigd in plaats van begonnen. No Remedy (eigen beheer) van Tim Gearan is een overrompelende plaat. Tim Gearan groeide op in New York, was als muzikant actief in New Orleans en Los Angeles en zetelt sinds begin jaren tachtig in Boston. No Remedy is zijn vierde plaat en die geeft volop aanleiding om ook zijn vorig werk te ontdekken. Gearan heeft een stem die het midden houdt tussen Bobby Charles en John Hiatt ten tijde van Slug Line en Two Bit Monsters, kortom toen Hiatt nog als een angry young man klonk. Deze afwisselende plaat is bijna op te vatten als een statement tegen downloaden door de uitgelezen aaneenschakeling van rustiger en gedreven momenten. Een perfecte volgorde van de nummers. One More Day kent een fraai open geluidsbeeld en bijzonder getrommel. Gearan zingt over ‘Blind Willie Johnson on the radio’ en eindigt met gekerm dat voor een doodsreutel van Ian Dury zou kunnen doorgaan. Bijna free jazz trouwens. Het daarop volgende Raised On Your Love is dan weer veel rustiger. Op het door mandoline beheerste Sitting On Top Of The World zingt Gearan diep vanuit de keel. De tenorsaxofoon en trompet geven de plaat scherpte, terwijl er verder ook fiddle, lap steel, percussie en zoal te horen is. Op het titelnummer krijgen banjo en blazers volop kansen. Gearan speelt een gemeen stukje gitaar en hij schreef het merendeel van de ijzersterke songs. Zeer aan te bevelen voor liefhebbers van Jake La Botz of JJ Grey & Mofro, dit No Remedy.
09/03/2013 Permalink
Puike schijf; een van mijn favoriete albums van 2012.
09/03/2013 Permalink
Ja deze gast maakt te gekke muziek en die stem is ook super vond de vorige ook al super !
Dus deze vorig jaar blindelings gekocht ,hulde !!!!
11/03/2013 Permalink
Als zeer groot fan van Paul Westerberg moet me even van het hart dat de stem van Tim Gearan nog niet eens in de verste verte doet denken aan Paul. Misschien een tip voor de recensent: stop eens met namedropping en probeer de muziek meer op eigen merites te beschrijven. Worden de recensies ook wat leesbaarder.