Van het ene op het andere moment raakte de linkerhelft van het gezicht van Flip Noorman verlamd. Bellse Parese heet de aandoening die wordt veroorzaakt door een ontstoken zenuw en zo heet ook het debuutalbum van de liedjesschrijver. Op Bellse Parese (Bastaard Platen/Sonic Rendezvous) benadrukt Noorman de twee kanten die hem kenmerken. Enerzijds zijn er angstaanjagende nummers waarop hij ranzige potten-en-pannen-muziek in de stijl van Tom Waits maakt, net zoals labelgenoot Jeroen Kant dat doet. ‘Voer je idealen aan de slager / En je vuist aan het verraad’, zingt hij in de zuigende blues van Alles Van Waarde. ‘Ga het bos in met een stropdas om je nek’, is de onheilspellende boodschap in Tijd Te Koop. In Ik Heb De Macht ageert hij tegen de machthebbers: ‘Ben charismatisch maar immoreel / Gebruik mijn naasten instrumenteel’. Anderzijds leren we Noorman kennen als een zachtaardige romanticus. Dan is zijn uitspraak onberispelijk en laat hij zich begeleiden door bugel, accordeon, cello of contrabas. ‘Vrij me als het vriest in huis / En wij elkaar in vuur omklemmen’, klinkt het in een liedje als Jasmijnthee. Ook de lieve liedjes zijn niet zonder drama, zoals blijkt uit De Afstand: ‘De horizon kwam rakelings voorbij / Maar jij blijft de afstand tussen ik en wij’.
18/11/2013 Permalink
Doet me ook denken aan de muziek van Andre Manuel.