Een nieuwe plaat van Lone Justice, de tegen de cowpunk aanleunende rootsrockband uit de jaren 80, met Maria McKee als stralend middelpunt? Ja en nee. Viva Lone Justice (Afar/Konkurrent) is inderdaad een nieuwe plaat van tegen de cowpunk aanleunende rootsrockband uit de jaren 80, met Maria McKee als stralend middelpunt, maar het zijn oude opnames uit 1993 die opgepoetst zijn. De band was toen al een paar jaar uit elkaar en McKee was bezig met opnames van een soloplaat. Bassist Marvin Etzioni nodigde degenen en die bezig waren met die plaat uit voor opnames bij hem thuis meer…

Peter Bruntnell (een Welshman, geboren in Nieuw-Zeeland) is al zo’n dertig jaar bezig, krijgt de ene juichende recensie na de andere en is nog altijd een man in de schaduw. Eind jaren negentig draaide Jan Donkers Bruntnells derde cd Normal For Bridgewater, misschien het begin van een kleine schare fans in Nederland. In 2016 kreeg Nos Da Comrade op deze plek vier welverdiende sterren. Dat was de tijd dat je nog eens een protestsong tegen Donald Trump hoorde. Nu is er Houdini And The Sucker Punch (Domestico Records), ook weer goed voor een flink applaus. Bruntnell is altijd verbonden met en verwant geweest aan Son Volt (ook vaak in hun meer…

Hoe kan het dat sommige uitstekende muziek totaal niet opgemerkt wordt? Tim Menchu komt uit Dallas en had een tijdje een eigen radioprogramma, maar de twee albums die hij zelf maakte brachten weinig tot niets teweeg. Terwijl hij toch begeleid wordt door The Texas Gentlemen. Recensies van zijn albums zijn niet te vinden, dus laten we daar bij deze dan maar verandering in brengen. Real Nice Buzz (Real Nice Buzz Records) uit 2020 en Mockingbird Dance (Real Nice Buzz Records) uit 2023 zijn namelijk zeer de moeite waard. Hij is al wat ouder en heeft geen website, maar toch is het vreemd meer…

Twee jaar geleden bespraken we hier een album van Sophie & the Broken Things. Daarop staat een prachtig duet dat Sophie met Logan Ledger zingt. Nu is de tijd gekomen dat Sophie Gault, want zo heet Sophie voluit, als solo-artieste debuteert: Baltic Street Hotel (Strong Place Music). En wederom is het een duet dat als blikvanger gezien (gehoord) kan worden. Op Lately is Gabe Lee de duetpartner van Gault; een prachtig nummer over een toevallige ontmoeting met een oude vriend. Ook Christmas In The Psych Ward springt direct in het oog. Het gaat over de ervaringen die Gault in meer…

Een flinke serie singles en EP’s deed de americana-oren al spitsen, en nu is de nog maar 23-jarige Wyatt Flores dan toe aan zijn eerste album op volle lengte (gelijk maar een klein uur zelfs) Welcome To The Plains (Island Records). Flores is geboren, getogen en nog steeds woonachtig in een klein plaatsje in Oklahoma, een eind bij de snelweg vandaan. Die achtergrond klinkt door in zijn liedjes. Neem meteen al de titelsong: ‘Watch old sedans and semis / And wonder where they’re going and where they’ve been’ – zonder meteen de neiging te hebben ook die kant op te gaan. De praktische nuchterheid van het platteland meer…

Dit is het vierde album van Wayne Graham dat hier besproken wordt. De vorige keren leverde dat steeds een waardering van vier sterren op. Deze keer zijn het er drie. En dat is niet omdat Bastion (Hickman Holler Records/Thirty Tigers) nou zoveel minder geslaagd zou zijn. Het heeft meer te maken met dat Kenny en Hayden Miles inmiddels een bekend pad betreden. Of misschien is het geen pad, maar een rivier. Een kronkelende stroom die door het landschap zijn weg vindt. De broers uit Kentucky maken namelijk een soort slowcore van de backwoods, een omschrijving uit een van die vorige meer…

Ze zijn met zijn zevenen, Michael Ward With Dogs And Fishes. De singer-songwriter, producer en eigenaar van Hyde Street Studios in San Francisco houdt zijn band al sinds 2000 bij elkaar. Het zijn musici die hun sporen hebben verdiend in uiteenlopende richtingen. Dat levert in dit geval een krachtig mengsel van americana en blues met wat latininvloeden op. Brighter Days (eigen beheer) is het bewijs dat zo’n grote groep mensen na ruim twee decennia samen optrekken uitstekend op elkaar is ingespeeld. ‘It takes every kind of people to make the world go round’, klinkt het op Every Kinda People. De meer…

Jeffrey Foucault neemt de tijd en komt zo om de vier/vijf jaar met een nieuw album, dat meestal goed is, en soms heel goed, zoals nu The Universal Fire (Fluff & Gravy Records). Het album is opgedragen aan Foucaults in 2021 aan kanker overleden beste vriend en vaste drummer Billy Conway. Die wordt overigens uitermate adequaat vervangen door John Convertino, die net als bij Calexico de hele plaat door op een bescheiden manier nadrukkelijk aanwezig is. Er is nóg een prominent bandlid: Mike Lewis van Bon Iver. Niet alleen actief als producer, maar ook op saxofoon, piano en orgel. De albumtitel heeft betrekking op de grote brand die in 2008 het Universal meer…

Een nieuw jaar, een nieuwe plaat van Grapes Of Grain. Dat was ooit wel anders want het in 2005 opgerichte Utrechtse gezelschap rond Alexis Vos en Berend Jan Ike lag er sinds 2009 heel lang uit. Maar na Unaware uit 2023 is er nu dus Painted Windows (Drag Days Records), een iets breder opgezet te plaat dan zijn voorganger. Iets minder altcountry, iets meer indierock/powerpop/psychedelica, maar niet minder mooi. Twaalf nummers waarvan er twee miniatuurtjes van rond de minuut zijn. Songs waarin b.v. Jonathan Richman en Martin Luther voorkomen en die over het plezier van meer…

Op California 10 heeft Mark Rogers het nog maar eens over begin jaren 80, toen hij van Washington DC verhuisde omdat hij een bestaan als singer-songwriter ambieerde. Dat deed hij vijf jaar geleden ook al op zijn debuut Laying It Down. Het nummer California 10 valt best te vergelijken met Roger McGuinn, die hij aanhaalt in de tekst. ‘A long time ago I was headed for the Sunset strip / I was thinking I was just like them / Like Roger McGuinn on that cowboy tip! / I was taking that lonesome road / To where these things go.’ 30 Minutes From Water Street (eigen beheer) is weer een meer…