Wat te doen als een van je favoriete artiesten een teleurstellend album uitbrengt? Manmoedig slikken en op zoek gaan naar een alternatief. Die stap nam ik toen LP5 van John Moreland uitkwam. Het is een album dat tot verdeeldheid leidt bij de fans. Je vindt ‘m prachtig of je vindt het “niks”. Ik hoor bij de laatste groep. Hoe vaak ik LP5 ook draaide, hij beroerde me nauwelijks. LP5 suggereerde dat er dus nog vier eerdere albums waren. Big Bad Luv’, High On Tulsa Heat en In The Throes kende ik, die hadden me juist enthousiast gemaakt over meer…
Het begrip supergroep wordt natuurlijk al eeuwen gebruikt; soms terecht, en vaker toch ook wel minder terecht. Voorbeelden: genoeg. Deze sidetrack gaat overigens niet zozeer over dit begrip. Maar indien een dergelijk collectief ontstaat uit leden van diverse al bestaande groepen, bands, formaties of wat dies meer zij, dan is het project Next Of Kin min of meer als een Nederlands exponent te benoemen. Next Of Kin? Juist, ja. Begonnen als een eenmalig 
Lezen over muziek is bijna net zo leuk als er naar luisteren. Zeker als het gaat om een boek dat de fantasie aanwakkert om verder te luisteren. Het nieuwe boek van Pieter Steinz en Bertram Mourits, Luisteren &cetera, valt in die categorie aantrekkelijke boeken. De auteurs selecteerden 104 klassieke albums uit de popgeschiedenis en bespreken die. Misschien niet eens de beste albums maar wel de invloedrijkste, zo geven ze aan in het voorwoord. Die keuze voor de betreffende albums is natuurlijk arbitrair en dat geldt ook voor het aantal. Hoe dan ook, wat dit boek onderscheidt van andere 1001 Albums Die Je Moet Kennen-boeken, is dat de auteurs de albums in een context geplaatst hebben. Na de bespreking van elk album wordt een overzicht gegeven waarin staat welke platen 
Komend weekend is Lilly Hiatt weer in Nederland. Zaterdag op het TakeRoot festival in Groningen en zondag in de Tolhuistuin in Amsterdam-Noord. Altcountry.nl sprak haar over haar invloeden, haar album ‘Trinity Lane’, haar kat en natuurlijk haar vader John.
Een tijdje geleden kondigden we op onze Facebookpagina al aan dat er een mooie documentaireserie over countrymuziek aan zat te komen. Eenvoudigweg getiteld: Country Music, van de hand van Ken Burns. Deze Ken Burns maakte eerder ook de veelgeroemde serie The Vietnam War.
Het is ergens in de eerste maanden van 1985. Ik sta in de muziekbibliotheek in Utrecht en pak daar de LP Don’t Make It Easy For Me van Earl Thomas Conley uit de rekken. Geen idee waarom; ik ken de man niet. Het moet iets aan de hoes zijn geweest dat me deed besluiten de LP te lenen. Of misschien was het dat er verder niets van mijn gading was. Hoe dan ook, thuis op mijn studentenkamer draai ik de plaat en word gevloerd. Het is iets in de stem van deze countryzanger die me keer op keer het album doet opzetten. Natuurlijk kopieer ik de 10 nummers op een cassettebandje. In de bieb blijken ze geen andere 
Op Facebook stelde Leo Blokhuis de vraag of we nog muziek draaiden van R. Kelly, Michael Jackson of Ryan Adams, drie muziekhelden waarvan bekend is dat zijn ernstig normoverschrijdend gedrag hebben tentoongespreid. Ik (en een deel van jullie waarschijnlijk ook) heb vooral te maken met laatstgenoemde. Een lezer vroeg ons al waarom wij daar niets over schreven. Dat laatste had vooral te maken met tijdgebrek, maar toch ook wel met schroom want ik was er en -ik geef hier maar gelijk toe- ik ben er ook nu nog niet uit.
We zijn hier onder elkaar als kenners. Of in ieder geval als liefhebbers van americana en (alternatieve) country. Dus de meest van ons zullen wel van Blaze Foley gehoord hebben. Al is het maar omdat Lucinda Williams een prachtig nummer, Drunken Angel, over hem heeft opgenomen. Of omdat Townes van Zandt Blaze Blues over hem schreef. Maar zeg eens eerlijk: wie kent het werk van Blaze Foley werkelijk? Wie kende hem b.v. bij zijn leven al? Dat zullen er niet veel zijn. Blaze Foley, die dertig jaar geleden tragisch overleed, bleef voor velen van ons een mysterie. Daar komt deze week, met het in roulatie gaan van de film Blaze, verandering in.
Vandaag is het 19 december; 2018 is daarmee voor mij qua live-optredens bezoeken afgesloten. Ik zou nog naar een kerstoptreden van Oh Susanna met Hidden Agenda Deluxe kunnen, maar dat laat ik voorbij gaan. Liever wijd ik me nu aan het cocoonen richting de feestdagen. Dat geeft ook tijd om eens terug te blikken op wat ik dit jaar allemaal gezien heb.
