De eerste draaibeurten stond This New Year (eigen beheer) van Big Tree me ronduit tegen. Buitengewoon vervelend, dat was het snelle oordeel, want waartoe diende al die drukte? Twee sterren, dat moest voldoende zijn. En, ja leuk, die recensie zou dan de eerste van het nieuwe jaar worden. Maar terwijl je als het zover is de woorden om een en ander uit te leggen tracht te vinden, luister je nog eens naar het album. En dan vallen opeens veel bezwaren weg. Luister je met een ander oor. De folkpop van Big Tree draait om de stemmen van songschrijfster Kaila McIntyre Bader en Madeleine Miller-Bottome. De diversiteit van de namen waar aan te denken valt is groot: B-52’s, Sinead O’Connor, Joni Mitchell, Alela Diane… Met veel toetsenwerk en bijzondere percussie wordt jazz, funk en wereldmuziek geïnjecteerd in de folkpop van Big Tree.
05/01/2012 Permalink
Jazz , funk invloeden lees ik, dan denk ik direct ik haak af.
Goed, ik heb toch even de moeite genomen ernaar te luisteren.
Folkpop is wel mijn genre vandaar.
De enige overeenkomst tussen Joni Mitchell en deze dames is dat men ook in het genre folk, en een beetje jazz zit, maar verder begrijp ik de gelijkenis niet, er zijn vele damesgroepjes die wel meer overeenkomen dan de meeste bovengenoemde groepen of zangeressen.
Het is zoetjes en heel lief, en dat is wat mij tegenstaat, te extreem zoetjes. Het klinkt als koormeisjes zoals de zang van de groep Fleet Foxes naar koorknaapjes neigt.
Not my cup of tea.