Cold Satellite (Continental Song City/Munich) is de tweede schitterende plaat van Jeffrey Foucault in 2011. Het betreft hier overigens opnamen die al iets ouder zijn. De in 2009 op muziek gezette poëzie van Lisa Olstein was eerder al verkrijgbaar bij concerten van Foucault, maar de twaalf nummers zijn zeer terecht officieel gereleased. Net als op Horse Latitudes is drummer Billy Conway een niet te onderschatten sfeerbepaler. Met zijn vertragende tikken dwingt hij de band tot rust. In dat open veld ontstaat als vanzelf spanning, doordat de musici niet wegkomen met gemakkelijke licks. Foucault pakt gelukkig naast zijn akoestische gitaar ook het elektrische exemplaar op. De rest van de band bestaat uit David Goodrich (elektrische gitaren, piano, zang), Jeremy Moses (bas, zang) en Alex McCollough (pedal steel). Direct op het eerste nummer Deserter’s Information Center is er die open ruimte waardoor het gitaarwerk geweldig tot zijn recht komt. Lekker traag. Het titelnummer is sneller, ook al doordat Conway er hier direct de vaart inbrengt. Een stuiterende elektrische gitaar doet de rest. Twice I Left Her doet Foucault meer in zijn oude folky stijl. De drums zijn op dit nummer ver naar de achtergrond verdwenen en juist daardoor wordt enorm veel sfeer gecreëerd. Die vervormde elektrische gitaar op There I Go is trouwens ook niet verkeerd. Zie de agenda voor concerten.
05/01/2012 Permalink
We kijken hier erg naar uit in de Roepaen!!
05/01/2012 Permalink
En ik kijk hier naar uit in een uitverkocht huis te Hoorn; 4 februari.
http://www.peticantus.nl/
05/01/2012 Permalink
In de agenda ontbreekt Leiden.
Maar echt waar , 31 januari is Jeffrey Foucault +
Cold Satellite reeds in QBUS te bewonderen, ook nog eens met Hayward Williams als ‘opener’
http://www.muziekhuis.nl
06/01/2012 Permalink
Zijn album met Mark Erelli (Seven Curses) had wat mij betret wel wat meer aandacht mogen hebben, een prachtig album is dat.
Ik luister graag naar Foucault.
Leeft Dylan Leblanc eigenlijk nog?
Als er iemand was waarvan ik dacht dat hij door zou breken was hij het wel.
07/01/2012 Permalink
En natuurlijk ook in het Leidse QBUS + opener
Hayward Williams…
07/01/2012 Permalink
@ Paul, Seven Curses http://johnnysgarden.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=488%3Amark-erellijeffrey-foucault-seven-curses&catid=65%3A2010&Itemid=122
07/01/2012 Permalink
Bedankt Hans, kan me helemaal vinden in de recensie.
08/01/2012 Permalink
Mijn mening in april 2010:
Enkele jaren geleden namen deze twee vrienden in twee avonden/nachten een verzameling ‘murder ballads’ op. Het resultaat is nu te horen op deze cd.
Slechts twee stemmen en veel snarenwerk,flonkerend gitarenspel om preciezer te zijn.
En heel fraai opgenomen; geen foefjes, geen technische manipulaties, maar een mooi direct en droog geluid. Smullen geblazen!
Erelli heeft een stem die prachtig past bij deze min of meer verhalende songs en Foucault?
Ach, prachtig die emotionele lading in zijn hemelse stembanden!
De keuze van de songleveranciers is zeer divers, zo zijn er b.v. nummers van Woody Guthrie, Tom House, Paul Siebel, Steve Earle, Bruce Springsteen, Neil Young én Porter Wagoner (het wrangkomische ‘The First Mrs. Jones’) te beluisteren.
Genoeg geschrijf; voor elke rootsliefhebber is dit album onmisbaar.
‘Seven Curses’ is een onvermijdelijke aanschaf!
09/01/2012 Permalink
de cd was niet alleen bij de concerten te verkrijgen maar ook gewoon sinds 2010 via zijn website.
24/01/2012 Permalink
Ga 1 feb naar Cobblestone in Oldenzaal om J.F’s Cold Satellite te zien. Is ws nu al uitverkocht
27/01/2012 Permalink
@ Paul: Sorry, ik zie jouw bericht nu pas…
http://www.altcountryforum.nl/2010/04/10/jeffrey-foucault-mark-erelli-seven-curses/
Verder ben ik het volledig met John eens.