Stampvol was het in de Melkweg bij het optreden van Kacey Musgraves. De zaal was dan ook stijf uitverkocht. Zoals ook in Londen gebeurde met de veel grotere Royal Albert Hall (waar Musgraves en passant high five’de met prins Harry). En het opvallende was in Amsterdam ook de gemêleerdheid van het publiek. Jong, oud en veel meer vrouwen dan je normaal gesproken aantreft bij een optreden van een op deze site gewaardeerde artiest. De twintiger achter me in de lange rij voor de deur van De Melkweg had haar ontdekt bij beluistering van het countrychannel van het spel Grand Theft Auto. Dat is nog eens wat anders dan via Neil Young, Paisley sound en Uncle Tupelo uitkomen bij Willie Nelson en consorten.

Sugar and The Hi Lows
Maar de avond begon met een halfuurtje van Sugar & The Hi Lows, een duo uit Nashville, bestaande uit Trent Dabbs en Amy Stroup. Een meer dan amusant halfuur met country en rock ‘n’ roll. Prima opwarmers die ook uitstekend zelfstandig door Europa zouden kunnen toeren.

Inhoud en vorm
Het dit jaar uitgekomen album van Musgraves heet Pageant Material. In het titelnummer waarmee de Texaanse de avond opent zingt ze dat ze nou niet precies materiaal is voor een missverkiezing. Daarmee speelt ze natuurlijk met het onderwerp, want de de kortgerokte Musgraves zou heel goed hebben kunnen meedoen met een dergelijke missverkiezing. Ook het decor, jaren ’50 kitsch tegen de achtergrond van rode glitters, past daar perfect bij. Maar nee, gedurende de avond brengt ze juist de boodschap van je eigen weg volgen (Follow Your Arrow), pas je niet aan aan de wensen van anderen, blijf je zelf. Zoals zij ook altijd een Dime Store Cowgirl is gebleven ondanks haar succes. En dat is nu juist het mooie van de avond waarop vorm en inhoud met elkaar verbonden zijn en dezelfde boodschap uitdragen. Helemaal als het nog heerlijk klinkt ook.

Ster in wording
Musgraves brengt The Rhinestone Revue naar Amsterdam. Dat betekent dat ze vijf begeleiders heeft meegenomen, gekleed in zuurstokroze pakken met glitters en lichtjes op de revers en langs de broeksnaden. Mannen die zich hebben toegelegt op het zonder veel poespas neerleggen van een countrypolitan geluid waarin Musgraves de ster van de avond mag zijn. Een rol die de 27-jarige inmiddels uitstekend aan kan. Ze zingt uitstekend, charmeert het publiek en is inmiddels een gelouterd entertainer geworden. Een ster in wording.
In ruim anderhalf uur komen zo’n 20 songs voorbij. Veel natuurlijk van de nieuwe plaat, zoals het heerlijke Die Of Fun, maar daarin een heerlijke gitaarsolo van gitarist Kyle Ryan (die eerder die avond liet zien een heel aardige jongleur te zijn). Maar ook de klappers van het twee jaar geleden uitgebrachte Same Trailer, Different Park worden met verve gebracht: Merry Go Round, Stupid, het solo gebrachte It Is What It Is en het eerder genoemde Follow Your Arrow. Covers waren er van Nancy Sinatra (These Boots Are Made For Walking) en TLC (No Scrubs). Voordat ze afscheid nam van het Amsterdamse publiek – het was de laatste show van de Europese toernee – verklapte Musgraves nog dat ze volgend jaar in maart weer naar Europa komt, met Chris Stapleton èn Andrew Combs. Het zou toch ontzettend mooi zijn als die toernee hen ook naar de Lage Landen zou brengen. Dat zou wel eens de laatste keer kunnen zijn dat we Musgraves nog in een relatieve kleine club kunnen zien. Ze is onderweg naar de grote podia. Dat is terecht, maar ergens ook heel jammer.