Stephen Fearing live: haakje geen bezwaar

Opgeslagen in: LIVE — Leo Kattestaart @ 11:58

Soms duurt het even eer een album beklijft. Een klik blijft ook weleens uit. Het recent verschenen album van de Canadees Stephen Fearing –Every Soul’s A Sailor– kende aanvankelijk een dergelijk ‘gevecht’. Wel direct overtuigd van de kwaliteit, muzikaal en tekstueel bezien, maar toch haakte er ergens ook iets van twijfel: Fearing’s stem. Het bijwonen van een optreden geeft dan vrijwel altijd andere inzichten. Acoustic Alley (een mooi initiatief, vanaf 2003 alweer) was een van de podia waar Fearing zijn kunsten live liet zien, dit dus ter support van z’n nieuwste boreling. En het was goed. Ruim vijftig man zagen gedurende twee sets van zo’n driekwartier een ervaren performer excelleren. Uitmuntende gitarist; mooie, afwisselende songkeuze en ook zijn relaxte, verbindende praatjes waren van niveau. Prettige verteller; pakkend.

Naast ouder werk uit z’n sedert 1988 gestaag uitdijende oeuvre bracht de Canadees als vanzelfsprekend veel werk van Every Soul’s A Sailor. Blowhard Nation bijvoorbeeld. Een song die (net als het overige materiaal, overigens) tot stand kwam in een cabin ergens in de middle of nowhere in Canada. Verstoken van Wifi of welk communicatiemiddel dan ook blijkt een week eenzame opsluiting tot fraaie songs te kunnen leiden. Fearing had nog wel een magazine in zijn koffer gestopt; een magazine met op de front een afbeelding van ene Donald Trump. Dat bleek dus de opmaat tot het schrijven van Blowhard Nation toen, maanden voor de verkiezingen in november. Denkend vooral dat het met deze kandidaat wel niet zo’n vaart zou gaan lopen. Wel dus, zo is gebleken. Ook verhaalde Fearing over de totstandkoming van Blackie & The Rodeo Kings, een eenmalig project van hem met Colin Linden en Tom Wilson als eerbetoon aan de toen (1996) nog onder ons zijnde songwriter Willie P. Bennett. Een eenmalige project? Het duurt ook nu, 20 jaar na dato, nog immer voort met Kings & Kings (2016) als laatste worp. Van dit album bracht Fearing op fraaie wijze Long Walk To Freedom. Tussen het recente werk door, met o.a. Red Lights In The Rain; Put Your Money Where Your Mouth Is en een bloedmooie uitvoering van Every Soul’s A Sailor, ook nog een song van BARK’s eerdere werk, Kings & Queens (uit 2011): Black Sheep. Op het ‘plaatwerk’ gezongen door Serena Ryder. Met nu Fearing in the lead was het eigenlijk minstens zo goed. In de toegift dan nog Gordon Lightfoot’s Early Morning Rain. Het was goed, het was mooi. En het haakje, de stem, bleek verre van een bezwaar om met een goed gevoel de Haagse avond in te stappen.