Het podium in de bovenzaal van De Waker in de pittoreske binnenstad van Maassluis is nog leeg maar er liggen/staan al ten minste 25 verschillende instrumenten, wachtend op hun vijf bespelers. Het gaat om The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra, bestaande uit Eduard, Joseph, Josephine, Gerardo en Hermine Rielemans. Niet echt natuurlijk; achter deze pseudoniemen gaan gelauwerde muzikanten uit de Gentse scene schuil: Nils de Caster, Bruno Deneckere, Pascale Michiels, Luis Marquez, en Kathleen Vandenhoudt. Vijf muzikanten die tijdens de avond dus die meest uiteenlopende instrumenten zullen bespelen. Het opvallendst zijn de verschillende ruans (Chinese maangitaren) van Josephine en de saxofoons en fluitjes van Gerardo. Die brengen andere etnische invloeden in de rootsmuziek van dit gelegenheidsorkest, zoals ook al te horen was op het vorig jaar uitgebrachte album Time Of Day.
Duidelijk is dat dit uitstapje geen verplicht nummer is op een uitgebreide toernee. De Rielemansen spelen immers maar af en toe met elkaar samen. Maar het spelplezier spat er af vanavond. Het wordt ook makkelijk om plezier te hebben als je zo’n instrumentbeheersing hebt als deze rasmuzikanten. Na elk nummer wisselen meerdere Rielemansen van instrument zonder dat dit de vaart uit het akoestische optreden haalt. En als er af en toe wat gestemd moet worden, is er wel iemand die daartoe, zonodig aangespoord, een bindtekst uitspreekt. Zoals bij voorbeeld in de aankondiging van een Townes van Zandt’s Blaze’s Blues, waarin Eduard vertelt dat men het lichaam van de amerikaanse singer-songwriter Blaze Foley, die omkwam na een gevecht in een bar, heeft moeten opgraven omdat zijn wilsverklaring nog in zijn vest zat. De Rielemansen zingen alle vijf, hoewel Gerardo slechts in een nummer, Caravana, de leidende vocalist is. Hij is de man van de blaasinstrumenten, en zingen en blazen gaat niet goed samen.
De set valt uiteen in twee delen. Na de pauze zet het gezelschap Talking Too Much in (met a capella begin) waarmee een pratende publiek vanzelf tot stilte wordt gemaand. Daarna volgt een vlotte verzameling nummers waarin, op speciaal verzoek van de organisatoren, ook plaats is voor Blue Sky Over Nashville van Deneckere’s album Someday. Het optreden wordt passend afgesloten met een donkere en mysterieuze versie van Deeper Well (van David Olney). Fijne avond voor diegenen die bijzondere americana graag met enthousiasme, kennis en kunde uitgevoerd zien worden.
28/05/2017 Permalink
Een fantastische groep om vanaf het begin tot het einde geboeid naar te luisteren.
29/05/2017 Permalink
Fantastisch optreden van vijf geweldige muzikanten die met veel plezier samenspelen en -zingen. Een nummer als Blue Sky over Nashville klinkt als een Amerikaanse countryklassieker. De beide dames lieten als Billy & Bloomfisf eerder al horen dat ze onvervalste americana kunnen maken. Mooiiii!