Bij het uitverkochte optreden van the Lone Bellow in de bovenzaal van Paradiso wordt vaak woordelijk meegezongen. Waar kennen al deze mensen de hier nog relatief onbekende band eigenlijk van? Navraag na afloop leert dat dat heel divers is, via een leading tune van iTunes, van de Cayamo cruise waarop ze mee waren, van een Amerikaans online radio station. Ook zijn er mensen uit de homestate van de band, Kentucky. De bezoekers komen overal vandaan. Zo zijn er ook fans uit Denemarken die de band leerden kennen op het Tønder festival. De Denen stonden aanvankelijk te wachten in de grote zaal van Paradiso waar ze twee jaar geleden ook Sturgill Simpson hadden gezien waardoor ze helaas de eerste twintig minuten van het optreden gemist hadden.
Twintig minuten waarbij de band er vocaal meteen vol in gaat, want zingen kunnen ze. Zach Williams in de lead op Deeper in the Water, Kanene Donehey Pipkin en Brian Elmquist vallen in, vocaal vuurwerk, rauwer dan op het album. En dat is een plus. Waar het album misschien iets te laidback
klinkt is het vanavond de ongeslepen kant van de band die we horen. Op het podium aangevuld met drummer en bassist is de set vanavond een 
afwisseling van hard rockende country en meeslepende americana ballads. En Williams zingt in Time’s Always Leaving niet alleen ‘I’m a man on my knees’, maar voegt de daad bij het woord en zingt knielend op het podium. Bij de rustige nummers neemt de band plaats rond één microfoon. En dan zingt het publiek even niet woordelijk mee, maar is het van voor tot achter in de zaal doodstil. Zelfs aan de bar wordt niet gepraat, een unicum in deze tijd. Tijdens Watch Over Us begint het publiek spontaan mee te neuriën. En bij Then the Morning Came wordt het door Williams in twee verdeeld. De ene kant 
voor de whoohoo’s, de andere kant voor de aahaah’s, Williams dirigeert ze vanaf het podium al hadden ze het zonder dirigent ook prima gered. Ook Pipkin en Elmquist nemen zo nu en dan de lead zang voor hun rekening waarbij Williams ze toeklapt. In de toegift is er nog tijd voor een verzoeknummer, Walk in to the Storm van het laatste album, waarna het geweldige optreden wordt afgesloten met ‘Green Eyes and a Heart of Gold’.
Tekst en foto’s: Peter Hageman
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie