De regen blijft maar komen. De rivier treedt buiten zijn oevers. De dijk breekt. De rivier neemt bezit van de stad. Het gaat over Katarina en New Orleans op River Takes The Town. Als je huis door het water verzwolgen is, kun je een noodnummer bellen. Maar het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. The Wood Brothers bieden op One Drop Of Truth (Thirty Tigers/Bertus) troost. Niet van de gemakzuchtige soort, zo van: het leven gaat door. Nee, de moeilijkheden kunnen je behoorlijk uit het lood slaan. Maar toch, het geluksgevoel komt terug. Na die opener waarin New Orleans onder water komt te staan, volgt het funky Happiness Jones. Vanwaar komt die blijheid? Is die echt? Of houden we onszelf voor de gek? Op Laughin’ Or Crying gaan ze nog even door op het thema. De emoties tollen als een wervelstorm door de exquise americana en heus niet alleen op Seasick Emotions. Een slidegitaar gaat Sky High op een nummer waarop een kort zangstukje even aan Labelle doet denken. Niet te lang naar zoeken, het is maar een onbeduidend fragment. Dat een basloopje op Sparkling Wine langs Walk On The Wild Side van Lou Reed gaat is duidelijker. Dat Oliver en Chris Wood en Jano Rix musiceren kunnen als de besten, is al langer bekend. Dat ze het op deze plaat zo relaxed doen, maakt het tot een van de beste albums van het trio. Zie de agenda.
03/10/2018 Permalink
Dit prachtige album van The Wood Brothers had wel een hele dikke ster meer verdiend! Ze musiceren inderdaad als de besten! Ook compositorisch is het allemaal heel dik in orde… En het is een van de meest eerlijke albums die ik ooit gehoord heb. Een aanrader voor iedere muziekliefhebber. De recensent kan het goedmaken door het hoog op zijn jaarllijst 2018 te plaatsen!
Daarbij was het een voorrecht om het de heren ook nog eens live te horen en te zien waarmaken!