Tijdens mijn studie begin jaren tachtig aan de School voor de Journalistiek in Utrecht was er nog niet zoiets als een ov-kaart voor studenten. Ik reisde daarom altijd liftend tussen Groningen en Utrecht. Maar ik herinner me dat ik tijdens een kerstvakantie wel eens de trein heb genomen. Ik had toen namelijk behalve een weekendtas vol vuile was ook een net aangeschaft platenkoffertje bij me. Te zwaar om mee te zeulen tijdens het liften. De wandeling van mijn kamer aan de Croeselaan naar de ingang van het NS-station was op die manier al lang genoeg.

In het Beatrixgebouw van de Jaarbeurs was een kleine platenbeurs. Het kan ook zijn dat er een festival werd gehouden en dat daarom enkele stands met elpees waren ingericht, dat weet ik niet meer. Hoe dan ook, ik keek er nog even rond voordat ik de trein nam. Daar kocht ik de dubbelelpee 24 Greatest Hits, Vol. 2 van Hank Williams waarmee deze serie begon. Nog meer extra gewicht.

Het was natuurlijk een waanzinnig idee geweest om een platenkoffertje met zo’n dertig elpees mee te zeulen voor twee weekjes vakantie. Maar zonder mijn muziek kon ik niet. Wat er bij mijn ouders in het platenrekje stond, daar liet ik de naald liever niet in zakken. Platen van mannenkoren met christelijke liederen, wat licht klassiek, The Elephant Song van Kamahl, marsmuziek van John Philip Sousa, orgelmuziek van Feike Asma en jazzy orgelspel van Jackie Davis op Jumpin’ Jackie. Geen idee hoe die laatste elpee daar terecht was gekomen. Een cadeau wellicht? Mijn vader had op wat latere leeftijd een elektronisch orgel gekocht, een Viscount. Hij ging op orgelles en oefende met Klavorskribo omdat dat net wat eenvoudiger was dan gewone noten. Tijdens het schrijven van dit stukje luister ik via Spotify naar die Jackie Davis. Verreweg het meest swingende uit dat platenrekje.

Maar verder? Geen pop. Geen rock. Geen country. Dat koffertje sleepte ik niet voor niets mee. Thuis legde ik Hank Williams op de pick-up in de woonkamer. Mijn vader vond die countryliedjes eigenlijk wel mooi. Hij overleed vier jaar geleden op 94-jarige leeftijd. Pas nu bedenk ik dat hij een generatiegenoot was van Hank. Slechts twee jaar later geboren; gelukkig veel langer geleefd.

Ik was zo rond de twintig toen ik die dubbelelpee kocht. Country was in die tijd allesbehalve hip. Maar er waren wel enkele tekenen dat het tij zou kunnen teren. Elvis Costello had met Almost Blue een countryplaat gemaakt om maar wat te noemen. Mijn interesse was begonnen met Neil Young en The Eagles. En met Honky Tonk Masquerade van Joe Ely uit 1978 werd me reeds op 16-jarige leeftijd duidelijk dat mijn belangstelling voor het genre nooit zou verflauwen. Precies zoals het dus ook gegaan is.

Honky Tonk Masquerade besluit met de cover Honky Tonkin’ van Hank Williams. Dus ik wilde meer van hem weten. Dat hij misschien wel de allerbeste was, dat had ik wel zo ongeveer begrepen uit alles wat ik over hem had gelezen. Honky Tonkin’ staat echter niet op die dubbelaar van Hank. Daar kon ik niet echt mee zitten, want die 24 liedjes vond ik geweldig. Dus kocht ik jaren later ook de dubbelelpee 40 Greatest Hits. Dat waren er immers toch mooi 16 meer. Met trouwens dezelfde foto van Hank op de cover. Maar ook daarop geen Honky Tonkin’. Nog weer later maakte ik dat gemis goed met The Original Singles Collection … Plus, een box op elpeeformaat met drie cd’s. Niet in gesimuleerd stereo zoals op die elpees, maar gewoon in mono. 

Met The Original Singles Collection … Plus ben je er echter nog steeds niet als platenverzamelaar. De nummers als Luke The Drifter ontbreken namelijk. En ook de duetten met Audrey, ook al is dat misschien niet zo erg. Maar er is na zijn dood nog veel meer moois verschenen. Radioshows bijvoorbeeld. Daarover meer in een van de volgende afleveringen.

Wie de twee foto’s die voor deze covers gebruikt worden heeft gemaakt blijft onduidelijk. De klaphoes die op de kast staat blijft favoriet.

Hank Williams – 40 Greatest Hits (1978)
Hank Williams Sr. – 24 Greatest Hits Vol. 2 (1977)
Hank Williams – The Absolutely Essential Collection (2008)
Hank Williams and His Drifting Cowboys – Jambalaya (2003)
Hank Williams – Settin’ The Woods On Fire (2008)
Hank Williams – The Great Hits Of (1972)