Hank Williams was een moederskind. Zijn vader was vrijwel afwezig tijdens zijn opvoeding. Elonzo Williams was gewond teruggekeerd uit de Eerste Wereldoorlog. Van een vrachtwagen gevallen in Frankrijk. Dat was niet alles. Er was ook een wijnfles op zijn hoofd beland tijdens een ruzie om een vrouw. Jaren later kreeg hij te maken met tekenen van verlamming. Hij verbleef acht jaar in een ziekenhuis voor veteranen. Wat de moeder van Hank betreft kon hij daar maar beter blijven. Dat kreeg hij ook te horen toen hij op verlof eens onaangekondigd voor de deur stond. De dominante Lillie Williams was een forse vrouw die niet met zich liet spotten.

Lillie Williams speelde orgel in de baptistenkerk van Mount Olive, Alabama. De kleine Hank zat naast haar tijdens de diensten. Op zijn achtste kreeg hij een gitaar. Op zijn veertiende had hij zijn eigen band, The Drifting Cowboys. Twee jaar later verliet hij de school zodat hij alle tijd had voor de muziek. Zijn moeder stimuleerde hem. Ze regelde optredens en reed de jongens rond. Als het tot vechtpartijen kwam tijdens concerten dan loste zij die wel op.

Moeder verloor de controle over de loopbaan van Hank nadat hij Audrey Mae Sheppard had ontmoet. Ze trouwden in 1944 bij een tankstation in Alabama. Tien dagen daarvoor was Audrey gescheiden. Eigenlijk was het huwelijk daarom onwettig, omdat ze zestig dagen had moeten wachten voordat ze weer in het huwelijk mocht treden. Audrey was al net zo dominant als zijn moeder, zo zou spoedig blijken.

Audrey nam Hank op sleeptouw. Ze bracht hem in Nashville in contact met de juiste personen. Als manager had ze beslist kwaliteiten. Het was bijzonder dat ze als vrouw zoveel voor elkaar kreeg in de mannenwereld van de muziekindustrie. Maar ze wilde meer. Op het podium staan om maar wat te noemen. En dus ook zelf zingen. Erg toonvast was ze niet. Volgens Chet Flippo, biograaf van Hank Williams, was de muzikale samenwerking van het echtpaar een voortzetting van hun tumultueuze huwelijk; ze bevocht hem op elke noot om dominantie. 

Het huwelijk tussen Hank en Audrey liep spaak in 1952. Door pillen en drank was de King of Country Music onhandelbaar. Ze vochten elkaar de tent uit. Hank had er genoeg van. Mind Your Own Business zong hij. En hij beklaagde zich over haar Cold Cold Heart. Alle ellende vormde in feite een goudmijn voor de countryzanger. Volop inspiratie voor liedjes zoals I Just Don’t Like This Kind Of Living, You Win Again, I Won’t Be Home No More. Maar ook al was Hank in zijn liedjes duidelijk genoeg, toch wilde hij niet scheiden. Maar hij maakte het er wel naar en dus was het uiteindelijk Audrey die de beslissing nam.

Hank trouwde daarna in oktober 1952 met Billie Jean Jones, slechts enkele maanden voor zijn dood. Countryzanger Faron Young stelde zijn vriendin voor aan Hank. Dat was niet zo slim, want die ging er met haar vandoor. Billie Jean was overigens op dat moment nog getrouwd met een andere man. Ze was net gescheiden toen ze Hank haar jawoord gaf. Na de dood van Hank zorgden Audrey en Lizzie ervoor dat dat huwelijk om die reden ongeldig werd verklaard. Audrey kreeg daarmee de helft van de royalties van Hank na zijn dood. Opmerkelijk: de echtverbintenis tussen Audrey en Hank was om dezelfde reden eigenlijk ook niet rechtsgeldig.

Billie Jean zat niet bij de pakken neer. Hank was overleden op nieuwjaarsdag 1953; nog datzelfde jaar trouwde ze met diens collega Johnny Horton. Die kwam in 1960 om bij een auto-ongeluk.

Audrey zorgde er na de dood van Hank voor dat zijn muzikale nalatenschap volop in de belangstelling bleef staan. Met succes. Haar eigen carrière als zangeres kwam nooit echt van de grond. Ze trad soms op met The Drifting Cowboys en had ook nog even een eigen begeleidingsgroep, The Cold Cold Hearts. Ze eindigde belabberd. Ze was verslaafd aan verdovende middelen, had alcoholproblemen en deed een zelfmoordpoging die niet slaagde. In 1975 stierf ze in haar slaap op 52-jarige leeftijd. Een dag later zou de belastingdienst langskomen om haar woning te confisqueren.

Hank and Audrey Williams – Mr. & Mrs. Hank Williams (1966)
Audrey Williams – Ramblin’ Gal (1988)
Hank Williams and His Drifting Cowboys with Miss Audrey – 1951 March Of Dimes (2020)
Hank Williams – Lost Highway, December 1948-March 1949 – Volume III (1986)