Hank Jr. had er schoon genoeg van. Het moest stoppen. Hij had zich lang genoeg voorgedaan als zijn vader. Nu was het tijd voor een eigen invulling van zijn muzikale loopbaan. Dan maar ruzie met zijn moeder. In aflevering 4 van deze serie ging het over de invloed van Audrey Williams, die haar zoon op zeer jonge leeftijd het podium opstuurde met de liedjes van zijn vader. Het was tijd voor iets anders, maar zomaar het roer omgooien, dat viel Hank Jr. nog niet mee. Er ging een dramatische gebeurtenis aan vooraf voordat hij werkelijk loskwam van zijn verleden.

Eigenlijk waren het twee ingrijpende momenten. In 1974 deed hij een zelfmoordpoging en een jaar later viel hij tijdens een bergbeklimming in Montana bijna 150 meter diep. Na een lange revalidatie – hij had een schedelbreuk en serieuze verwondingen in het gezicht – kwam hij terug in een nieuwe hoedanigheid. Hij liet zijn baard groeien en droeg steevast een zonnebril om de cosmetische ingrepen te camoufleren. Een uitgelezen moment om ook zijn muziekstijl aan te passen.

Hank Jr. werd een outlaw. Waylon Jennings produceerde zijn comebackalbum The New South. Bocephus, zoals zijn vader hem had genoemd, zocht ook de samenwerking met mensen als Charlie Daniels en Toy Caldwell van The Marshall Tucker Band. Southern rock zat er dus ook in zijn muziek.

Maar kwam hij echt helemaal los van zijn verleden? Niet helemaal. Hank Jr. zou het nog vaak hebben over zijn familie. Zingen over je afkomst kan ook een manier zijn om te breken met alle verwachtingen. Dat maakt de tekst van Family Tradition wel duidelijk. ‘Country music singers have always been a real close family / But lately some of my kinfolks have disowned a few others and me / I guess it’s because I kinda changed my direction / Lord, I guess I went and broke their family tradition.’

Het gaat in dat eerste couplet over de familie in bredere zin; de betrokkenen bij zijn loopbaan. Die bemoeienis, dat wilde Hank Jr. niet meer. Een outlaw gaat immers zijn eigen gang. In dat opzicht heeft hij toch veel van zijn vader. ‘So don’t ask me / Hank, why do you drink? / Hank, why do roll smoke? / Why must you live out the songs that you wrote / Stop and think it over / Try to put yourself in my unique position / If I get stoned and sing all night long / It’s a family tradition.’

Erbij willen horen en eigenlijk toch ook weer niet. Dat hij daar zo bewust mee bezig is, is toch niet echt des outlaws. Hank Jr. is een meeloper. Hij heeft zijn eigen loopbaan een draai gegeven, maar het zou overdreven zijn om te stellen dat hij net als Willie Nelson en Waylon Jennings een kritische beweging in gang heeft gezet. Hij wil wel een rebel zijn, maar dat gaat hem dan voornamelijk om zijn eigen welbevinden. Dat straalt hij ook uit op de hier getoonde hoezen.

Van Hank Jr. heb ik helemaal niets in de platenkast staan. Hij is dan wel de zoon van de King of Country Music, maar ik weet niet wat ik van hem moet denken. Of misschien weet ik dat ook wel, maar vraag ik me af of het zinvol is om dat beeld te delen. Want ik heb niet echt mijn best gedaan om tot een afgewogen oordeel over de man te komen. Zijn muziek beluister ik in ieder geval zelden of nooit. 

De politieke denkbeelden van Hank Jr. zijn voor mij genoeg om hem te negeren. Hij vergeleek Barack Obama in 2011 op Fox News met Hitler. Hij is dan ook geen echte outlaw. Hoewel in tegenspraak met de term ging het de outlaws juist altijd om het verbinden van conservatief (country) en progressief (rock). Hank Jr. polariseert liever.

Hank Williams Jr. – Family Tradition (1979)
Hank Williams Jr. – Rowdy (1981)
Hank ‘Bocephus’ Williams Jr. – One Night Stands (1977)
Hank Williams Jr. – Strong Stuff (1983)