Afkomstig uit het Britse graafschap Norfolk zou je van het zeskoppige Brown Horse verwachten dat ze folkmuziek zouden spelen, maar nee, het debuut Reservoir (Loose Music) staat boordevol met zware Crazy Horse-countryrock. Neem alleen al de loeiende opener Stealing Horses, waarin de zwierige accordeon het moet afleggen tegen Patrick Turners logge, donkere gitaargeluid. Voeg daar Turners huiverende zang aan toe en je hebt een fantastische countryrocksong. Brown Horse bestaat uit jonge muzikanten die tezamen met gebruikmaking van accordeon, lapsteel,banjo, fiddle, piano, orgel en een dubbele gitaar-line up, een indrukwekkende old school countryrockplaat hebben afgeleverd. In slechts vier dagen nam Brown Horse de tien tracks van Reservoir live op in de studio. Reservoir klinkt dan ook ruig en rauw. Tot hun invloeden rekenen ze Uncle Tupelo, Lucinda Williams en Jason Molina, maar ook klinkt beslist de sound door van Whiskeytown en het obscuurdere Blood Meridian: zwaar, log en duister. Toch worden nummers als Reservoir en Shootback rustig opgebouwd vanuit akoestische gitaar, elektrische piano of banjo-getokkel, waar overheen de zang van Turner traag meandert. In Everlasting, à la The Jayhawks, houdt Brown Horse de gitaren redelijk in toom, maar in andere songs – Bloodstain, Sunfisher, Silver Bullet – zwepen de elektrische gitaren van Turner en Nyle Holihan op tot een machtige vloedgolf, waarmee de band ook zomaar Green On Reds Gas Food Lodging (1985) in herinnering roept. Reservoir is kortom een klassieke elektrische countryrockplaat van de hoogste orde; een debuut van de bovenste plank. Jaarlijstje, dat werk.
31/05/2024 Permalink
Eens! Prachtalbum!
31/05/2024 Permalink
Musica a Granel el acierto de esta banda
31/05/2024 Permalink
Thank you. Please carry on and don’t make yourself too rare.
31/05/2024 Permalink
Wiebren, which of the JASON MOLINA is recommended ?
The first 2 and the last ? Thanks
31/05/2024 Permalink
Na twee draaibeurten helaas in de kast verdwenen. Stuurloos album met gemanierde zanger.
31/05/2024 Permalink
Waar komt die Jayhawks vergelijking in zowat elke recensie toch vandaan.
Het is naar koortjes zoeken op dit album, terwijl dat het Jayhawks handelsmerk is.
01/06/2024 Permalink
Muzikaal prachtig maar die zang ligt toch wel wat zwaar op de maag.
01/06/2024 Permalink
Vijf sterren. Twee teveel wat mij betreft. Zware Crazy Horse countryrock hoor ik er maar mondjesmaat in terug maar wat de plaat moeilijk verteerbaar maakt is de vervelende, naargeestige stem van de zanger..
01/06/2024 Permalink
Alles prima, behalve het meest elementaire: de zang. Weer zo’n zanger die op een trilplaat staat.
01/06/2024 Permalink
De zang doet mij sterk denken aan Grant-Lee Phillips, en die kan ik best hebben.