De fotograaf had wel wat meer mogen inzoomen op Kristina Murray. Dan had het beeld op haar album Southern Ambrosia beter gepast bij Elite Hotel van Emmylou Harris. En bij de foto’s op de hoezen van Linda Hoover en Pamela Polland. Zodat het gezamenlijke beeld van de vier hoezen sterker was geweest. Maar ja, er was een andere reden waarom juist dat album van Murray aandacht verdiende. De Amerikaanse zangeres uit Nashville staat namelijk binnenkort op enkele podia in Nederland als onderdeel van de Western AF European Tour (zie agenda). Via een stukje in deze rubriek over albumhoezen kunnen we alvast even het spotlicht op haar richten.

Kristina Murray verdient een publiek tijdens die concerten, vandaar deze poging om haar naam te vestigen. Southern Ambrosia is namelijk een sterk album, dat stilistisch heel goed past bij Elite Hotel en de andere platen uit de jaren zeventig van Emmylou Harris. Dat betekent dus wat. Toch mooi dat je door te streamen zo’n onderbelicht album van een veel te onbekende artieste gewoon kunt beluisteren. Zonder contact te zoeken met platenmaatschappij, publiciteitsmensen of de artiest zelf. En ja, nog steeds heeft het fysieke product de voorkeur, maar Spotify biedt wel de mogelijkheid om veel meer artiesten te ontdekken. Want het aanbod is groter dan ooit.

The Ballad Of Angel & Donnie is geweldige countryrock met slidegitaar. Strong Blood is golvende countrysoul met dobro. De negen zelfgeschreven liedjes zijn stuk voor stuk de moeite waard. Naast haar bezigheden als artiest is Murray ook betrokken bij The Nashville School Of Traditional Music die tot doelstelling heeft om instrumenten als banjo, fiddle, dobro en pedal steel te koesteren omdat die het hart en de ziel van country vormen. En natuurlijk vooral omdat commerciële country ze verbannen heeft.

In 2013 verscheen Unravelin’ van Murray en ze werkt aan een derde album dat waarschijnlijk begin volgend jaar zal verschijnen. De coverfoto van Southern Ambrosia – het is immers een rubriek over hoezen – werd gemaakt door Penny Felts. Het indringende portret van Emmylou is van fotograaf Ed Thrasher. Is het nodig om verder nog iets over Luxury Liner te melden? Dacht het ook niet. Alle bezoekers van deze site kennen haar, daarom liever aandacht voor een andere onbekende zangeres. Linda Hoover nam I Mean To Shine op in 1970, maar het album verdween op de plank. Een grote teleurstelling voor de toen pas 19-jarige Hoover. Onbegrijpelijk dat de plaat zolang daar is blijven liggen, want de helft van de nummers is geschreven door Walter Becker en Donald Fagen, die later Steely Dan zouden vormen.

In zekere zin zijn ze verantwoordelijk voor de sof, want toen platenbaas Morris Levy van Roulette Records op de achterkant van de hoes ontdekte dat de rechten voor de liedjes bij anderen waren ondergebracht besloot hij de release te cancelen. Er staan verder nog nummers op van onder anderen Stephen Stills en Richard Manuel alsmede vier eigen liedjes van Hoover, die op 14-jarige leeftijd was ontdekt door Gary Katz die ook meespeelt op het album. Later zou hij faam verwerven als producer van Steely Dan en andere grootheden. De oorspronkelijke cover van fotograaf Joel Brodsky, ook bekend van hoezen voor The Doors, Van Morrison en vele anderen, siert dit bijzondere werkstuk dat in 2022 alsnog het licht zag dankzij het in obscure muziek gespecialiseerde Omnivore Recordings.

Pamela Polland speelde als tiener bluesliedjes met aan haar zijde Ry Cooder. In de jaren 60 nam ze met Gentle Soul een album op vol psychedelische folk, waarna in 1972 een titelloos album verscheen met pianoliedjes en rootsrock. Met medewerking van onder anderen Taj Mahal, Nicky Hopkins, David Briggs, Eddie Hinton, Peter Rowan en Norbert Putnam. Een jaar later nam ze een album op dat stof vergaarde totdat het materiaal in 2019 deels alsnog werd uitgebracht op een compilatie op BGO.

Emmylou Harris – Luxury Liner (1976)
Kristina Murray – Southern Ambrosia (2018)
Linda Hoover – I Mean To Shine (2022)
Pamela Polland – Pamela Polland (1972)