Als je als countryliefhebber de afgelopen 10 jaar zonder bereik op een onbewoonbaar eiland hebt doorgebracht, is een plaat als Visions Of Dallas (Son Of Bill/Thirty Tigers) van Charley Crockett het walhalla. In die eenzame positie hebben wij echter niet gezeten. Voor ons is vergelijkingsmateriaal voorhanden. En dan valt die jongste leg van de Amerikaanse soulcountrycrooner een klein beetje tegen. De plaat heeft als ondertitel $10 Cowboy, Chapter II. Het zijn namelijk liedjes die al tijdens de sessies voor het eerder dit jaar verschenen album van Crockett werden vastgelegd. Zes eigen songs en zes covers van o.m. Bob Dylan en Hoyt Axton. Ook tref je een niet opzienbarende cover aan van Loretta van Townes van Zandt (die uit Fort Worth, tweelingstad van Dallas, kwam). Het middenstuk van het album is sterk, met floorfiller How Low Can You Go (fijn gitaarwerk) en het heerlijke Killers Of The Flower Moon, dat is gebaseerd op het gelijknamige boek maar niet in de film werd gebruikt. Ook Jack Route’s Chrystal Chandeliers & Burgundy, dat bekend werd gemaakt door Johnny Cash, is een mooie vertolking. Nog een uitschieter is het bluesnummer 20-20 Vision (“Some people got 20-20 vision / Still too blind to see). Dat alles maakt dit Visions Of Dallas een fijn album maar geen hoogtepunt in Crockett’s ouevre.
03/08/2024 Permalink
Wellicht handig om erbij te vermelden dat de releasedatum pas eind november is.
07/08/2024 Permalink
En toch vind ik dit album vele malen beter dan $10 Cowboy.
De laatste drie sterren, deze vier.
16/08/2024 Permalink
Toch bijzonder om de kwaliteit van een album te bepalen aan de hand van wat de artiest eerder gedaan heeft. Zoals je zwlf aangeeft zou het een walhalla zijn wanneer je niet eerder van Crocket gehoord zou hebben…. Dus is de muziek blijkbaar erg goed.