Het is niet zo vreemd dat Jesse Daniel de mijlen die hij aflegt aan het tellen is. Want het kan zomaar afgelopen zijn. Hij is zich er bewust van dat zijn vrijheid niet vanzelfsprekend is. In zijn jonge jaren vertoefde hij regelmatig achter de tralies. En hij zou niet de eerste zijn die terugvalt in oude gewoonten. En als hij één ding duidelijk maakt op het album Countin’ The Miles, dan is het wel dat hij dat niet wil. Zo’n 200 dagen per jaar is hij onderweg van optreden naar optreden. Countrymuziek is zijn leven. Het heeft hem gered.
Op Comin’ Apart At The Seams heeft hij het over zijn jeugd. Zijn ouders gingen uit elkaar. Hij moest het zelf maar uitzoeken. De belangrijkste les die hij leerde: als de dingen in duigen vallen moet je het zelf oplossen, want er is niemand anders die dat voor je zal doen. Dat is precies wat hij gedaan heeft. De voormalige drummer in punkbands die pendelde tussen cel en afkickkliniek werd een zingende cowboy. Hij rekende af met zijn verslaving zodat hij de vrijheid aan kon. En nu is hij een Golden State Rambler. Hij kan gaan waar hij wil. Opgegroeid in Californië, maar naar Texas verhuisd om er in Austin zijn geweldige vierde album te realiseren.
Er zit nog steeds Californië in zijn country. Het is de sound van Bakersfield. Dwight Yoakam toonde in 1986 aan dat hij als Honky Tonk Man een jong publiek kon veroveren met een album als Guitars Cadillacs Etc. Etc., nu is het de beurt aan Jesse Daniel. En hij kijkt verder dan Bakersfield, want in Texas weten ze ook alles van twang. Het toont aan dat hij zijn eigen route uitstippelt.
That’s My Kind Of Country is misschien een wat al te simpele lofzang op het leven van hard werkende lieden die houden van vissen, houthakken, een geweer afvuren, grasmaaien en de rodeo, maar daar staan voldoende liedjes met meer diepgang tegenover. Zonder al te specifiek in te zoomen op de problemen maakt hij op Tomorrow’s Good Ol’ Days voldoende duidelijk dat veranderingen in de manier van denken noodzakelijk zijn in de maatschappij om in de toekomst nog terug te kunnen kijken op een goed verleden. Ben Haggard, de zoon van Merle, zingt mee.
Vriendin Jodi Lyford schreef meerdere liedjes met Daniel en gaat met hem in duet op When Your Tomorrow’s In The Past. De wegen zijn geplaveid met goede intenties, zingen ze, en hopelijk houden ze het samen vol, dat leven van onderweg zijn.
Dylan Earl weet inmiddels beter. Hij is verlaten op Learning (What Leaving Means). Dus nu zit hij weer achter het stuur. Op het titelnummer van het album I Saw The Arkansas heeft hij heimwee, maar de kronkelende wegen vol avonturen winnen het. Na elke avond met het idee dat hij de ware liefde is tegengekomen, zit hij de volgende ochtend weer in zijn auto. Een illusie armer. Onderweg naar de volgende honky tonk waar hij zijn liedjes vol hartzeer ten gehore zal brengen. Dit is het derde album van de man uit Arkansas. Het kwam uit op Gar Hole Records, het label van Nick Shoulders over wie het de vorige keer ging in deze rubriek. Laat dat een extra aanbeveling zijn.
Cary Hudson uit Mississippi is op Ole Blue al zo’n dertig jaar onderweg. In de late jaren 80 vormde hij The Hilltops met John Stirratt. Diens tweelingzus Laurie sloot zich aan bij de band. Hudson trouwde met haar en samen vormden ze Blue Mountain, dat zo halverwege de jaren 90 een van de belangrijkste bands binnen de alt-country was. De liefde hield geen stand en dat betekende uiteindelijk ook het einde van de band.
‘Only feel alone when you’re not on the road / Stars wear a heavy load / It’s more fun when you’re stoned / All you want to do is put miles on your van / You ramble on man / Ramble on man’. Aan het woord is Charlie Marie. Ze heeft het titelnummer van Ramble On weliswaar in de derde persoon geschreven, maar het is wel duidelijk dat ze het ook over haar eigen leven heeft. Dat blijkt wel uit de tekst van Soul Train: ‘Light beer, smoked filled bars / Two steppin’, steel guitars / We all want to feel alive / Hearts break but a country girl can survive’. Ze groeide op in Rhode Island, maar werkt aan haar droom vanuit Nashville, Tennessee.
Jesse Daniel – Countin’ The Miles (2024)
Dylan Earl – I Saw The Arkansas (2023)
Cary Hudson – Ole Blue (2024)
Charlie Marie – Ramble On (2021)
24/08/2024 Permalink
Erg mooi stuk!