Going out with a bang! Onder die noemer zou je Wiggle Your Fingers (Curation Records) van GospelbeacH kunnen scharen. De mannen rondom Brent Rademaker geven aan dat dit het laatste album van het Californische gezelschap zal zijn. Het is gelukkig een waardige afscheidsplaat geworden. Alles wat goed was aan Gospelbeach komt erop terug: het warme geluid van Californië van de jaren 70, heartlandrock a la Tom Petty, psychedelische countryrock, briljante koortjes. Ik draai het album dat in de lente uitkwam, al een half jaar, maar kon eigenlijk niet de juiste woorden vinden waarom ik het zo goed vind. En nog steeds niet. Het zijn heerlijke melodieën, dat allereerst. Verder zitten de liedjes gewoon steengoed in elkaar. Neem b.v. The Dropouts (Part 1 & 2). Het begint als powerpop (part 1) en gaat ineens over in Beatle-eske folkrock. You’re The Only One (frozen Burrito #2) is natuurlijk een verwijzing naar The Flying Burrito Brothers). Verder vallen de mooie toevoegingen op: de lapsteel (van Derwood Andrews, een naar Californië uitgeweken Brit, die als gitarist begon in Generation X) en pedal steel (van o.m. Joe Harvey White, van de Britse Hanging Stars). Gek, zo’n album dat je niet loslaat, maar dat je niet goed weet waarom dat is. Misschien is dat nu net de magie van muziek.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie