Als je de grens van 80 levensjaren bent gepasseerd, tja, dan ga je al even mee. Die vaststelling gaat ook op voor de sympathieke songsmid Chris Smither. De uit Miami, Florida afkomstige, in New Orleans opgegroeide én tegenwoordig in Amherst, Massachusetts residerende Smither, debuteerde qua ‘plaatwerk’ in 1970 met I’m A Stranger Too. Dus zijn carrière – met inmiddels zo’n 20 studioalbums in zijn bagage – beslaat alweer ruim 55 jaar; tel daarbij ook een bak aan levenservaring op, en je hebt in de regel een performer die zijn stiel beheerst.
En die bagage gebruikte Smither in Grand Café de Waker in Maassluis dan ook. In de bovenzaal van dit gezellige etablissement bewees Smither bij The Lock Keepers zijn ervaring en klasse op de van hem gekende wijze; Smither tikt nog immer een hoog niveau aan. Met prima fingerpicking en ook nog alleszins goed bij stem, hoewel tijdens de eerste paar nummers er nog sprake was van iets als warmdraaien.
Een korte tour door ons land, dit ter promotie van zijn vorig jaar verschenen album All About The Bones. Een album dat aanvankelijk behoorlijk moeizaam tot stand was gekomen. Toen producer David ‘Goody’ Goodrich (o.a. ook Peter Mulvey en Jeffrey Foucault) Smither medio 2023 vroeg hoe de zaken ervoor stonden moest Smither bekennen dat hij op dat moment slechts één song in de steigers had staan. De afstand tussen Austin, Texas, en Amherst, Massachusetts, toch zo’n slordige 1900 mijl, werd geslecht en samen met Goodrich, zelf ook een begenadigd gitarist, werden de gitaren omgegord en vervolgens ging het, aldus Smither, vanzelf. Aanzetten die in eerste instantie nergens naar toe leken te gaan bleken uiteindelijk op de juiste plek te vallen. Van All About The Bones kwamen onder andere de titelsong, maar ook If Not For The Devil en In The Bardo aan bod, zo ook Smithers fraaie interpretatie van Calm Before The Storm van Eliza Gilkyson.
En waar in set één zijn verbindende praatjes nog enigszins spaarzaam waren, daar geraakte hij na de break ook wat dat betreft op stoom. Met humor, de nodige zelfspot en ook refererend aan de eindigheid van het leven. Nog voor Chris overigens een akkoord had aangeslagen liet hij zich ook subtiel uit over de situatie in zijn land; de tijdens de introductie gebezigde welkomstwoorden beantwoordde hij met het zeer te waarderen om zich als ‘vluchteling van zijn eigen land’ hier welkom te voelen. Na deze quote liet hij politieke issues verder rusten. Niet genegeerd werden songs uit zijn rijke oeuvre, zoals fijne uitvoeringen van Train Home en Leave The Light On. En wellicht heeft anderhalf uur ingetogen, veelal met footstomping begeleid gitaarspel én zang iets monotoons, maar als je dan na de toegift Sittin’ On Top Of The World, in de jaren 30 gepend door Lonnie Chatmon & Walter Vinson, tot een slotsom moet komen, dan realiseer je je al snel dat de tijd is gevlogen én dat je getuige bent geweest van een prima, onthaastend optreden van een bevlogen, charismatische vakman.
Foto’s: Erik de Wit
30/03/2025 Permalink
“Onthaastend optreden” is mooi gekozen Leo, want dat was het.
Diep respect voor deze senior!!!