Favorieten 2024 Leo Kattestaart

Opgeslagen in: JAARLIJSTEN — Leo Kattestaart @ 14:03

Vijftien albums kiezen uit een gigantisch muziekaanbod … cd’s, lp’s en via streaming. Het was veel in 2024. En ja, er zat wel degelijk mooi ‘spul’ tussen. En de geselecteerde lijst zou dan ook zomaar – cliché – aan verandering onderhevig kunnen zijn …

1. Gold Star – How To Shoot The Moon
Een late release (15 november) die het dus haalt: stek 1. Maar dat komt ook door Gold Star’s (Marlon Rabenreither) eerdere werk, en dan met name Big Blue uit 2017.

2. Sierra Ferrell – Trail Of Flowers
Ferrell leerde de stiel op straathoeken. Bracht twee albums in eigen beheer uit om uiteindelijk in 2021 op een label te debuteren met Long Time Coming. Een voltreffer, ofschoon dit op Rounder uitgebrachte album nog niet breed werd (h)erkend. Trail Of Tears van dit jaar is zeker niet minder en stevende dus in feite vanaf begin dit jaar op de 1e stek af. Totdat Gold Star roet in het eten gooide.

3. Wake The Dead – Chuck Prophet feat. ¿Qiensave?
Vanaf zijn debuut Brother Aldo in 1990 is Prophet een vaste waarde. Niet een begenadigd zanger, wellicht. Wel iemand die keer op keer net even anders uit de hoek komt zonder zijn basis uit het oog te verliezen. Met Wake The Dead flikt hij het, hoewel het wel meerdere draaibeurten vergde, opnieuw. Fijn album.

4. Pony Bradshaw – Thus Spoke The Fool
Album nummer vier van deze uit Georgia afkomstige songsmid. Wanneer wordt hij alhier wat breder opgepikt? Bradshaw levert immers constante kwaliteit af.

5. Kelley Mickwee – Everything Beautiful
Mickwee maakte ooit deel uit van The Trishas; werkte vervolgens samen met onder anderen Colin Brooks en John Chipman. Vormde een duo met Dan Dyer en bracht in 2014 met You Used To Live Here een wat onderbelicht gebleven album (ep) uit. Nu, zo’n 10 jaar later, bevestigt zij dit eerdere werk met Everything Beautiful. Een album met soul.

6. VanWyck – Dust Chaser
Album nummer vijf van VanWyck (Christien Oele) is weer een voltreffer. Zonder haar vorige werk tekort te doen, VanWyck staat sedert het debuut An Average Woman uit 2018 namelijk garant voor een constant hoog niveau, met Dust Chaser voegt Oele (& kompanen) er weer een mooi hoofdstuk aan toe.

7. Birdcatcher – Birdcatcher II
Een man met het postuur van Roel Spanjers staat in principe nooit in de schaduw van … wie dan ook … Maar een eigen ding zat er al even niet in; ongetwijfeld ook een kwestie van keuzes maken. Maar daar is dus dit jaar verandering in gekomen, want Roel kwam 18 jaar na z’n debuut toch met een opvolger: Birdcatcher II. En wat voor ’n opvolger!

8. J.D. Graham – Sergeant Of Sorrow
Hij was daar in 2023 ogenschijnlijk opeens, met Pound Of Rust: JD Graham. Ogenschijnlijk ja, daar deze Jeremy toch al even bezig is. Solo, en al eerder met een band als Sour Diesel Trainwreck. En waar Pound Of Rust een hoog niveau aantikt, flikt Graham dat met Sergeant Of Sorrow opnieuw. Hij was dit jaar voor een aantal optredens in Nederland en bij die optredens bevestigde hij zijn ‘plaatwerk’. In mei 2025 overigens weer on tour in ons land.

9. Jake Xerxes Fussell – When I’m Called
Live gezien. En hoewel wat kort, dat optreden: het was wel fraai. Ook hier mag van bevestiging gesproken worden, daar Fussell live zijn ‘plaatwerk’, waaronder When I’m Called, schijnbaar achteloos benaderde dan wel overtrof.

10. The Deslondes – Roll It Out
Wellicht zit er weleens een minder album tussen, maar deze worp van The Deslondes was de bezoekjes aan de geluidsdragers elke keer weer waard.