In Rockvale, Tennessee staat een huis. En in dat huis is een van de mooiste platen van 2011 gemaakt. Verantwoordelijk daarvoor is de band Glossary uit het naburige Murfreesboro. Het kwintet huurde dat huis, richtte het in als studio en kon er maandenlang in de vrije uurtjes aan Long Live All Of Us werken. Glossary behoort tot het rijtje Lucero, Lauderdale, Two Cow Garage en, vooruit, Drive-by Truckers, maar is daarvan verreweg het meest poppy. Dat laatste blijkt eens te meer op deze nieuwe schijf. De soms stevige altcountry krijgt door de inbreng van blazers een fantastisch shot countrysoul toegediend. Long Live All Of Us is een positieve plaat en dat is in deze tijden best eens fijn. De 12 liedjes van hoofdman Joey Kneiser komen allemaal binnen, maar dat niet alleen; de som is hier meer dan de afzonderlijke delen en dat maakt dit zo’n heerlijk album. Vocaal wordt Kneiser prachtig ondersteund door ex-echtgenote Kelly Kneiser, terwijl gitarist Todd Beene en de Muscle Shoals-achtige ritmesectie in dienst van het liedje spelen. Horen is kopen!
Een fysiek exemplaar van Long Live All Of Us (met klaphoesje) is verkrijgbaar via de website van Glossary. Het album is ook te dowloaden bij Itunes en Amazon.
Hieronder een ruim 20 minuten durende docu over de totstandkoming van Long Live All Of Us.
The Making of Glossary’s 2011 release Long Live All Of Us from This Is American Music on Vimeo.
01/11/2011 Permalink
Serieuze kanshebber voor mijn eindjaarslijstje. Een onwaarschijnlijk goede combinatie van Motown soul, r&b en altcountrymuziek.
01/11/2011 Permalink
Deze cd werd ook al getipt door de Mystery Guest voor de a.s. Euro Americana Chart. Samen met de verzameling aan sterren, klinkt zeer veelbelovend!
01/11/2011 Permalink
en ook op spotify te beluisteren!!
01/11/2011 Permalink
Dit is echt top bedankt weer voor de tip
Super
02/11/2011 Permalink
Nu ben ik wel nieuwsgierig.
02/11/2011 Permalink
Nou op basis van de fragmenten en al het andere moois wat er uitkomt niet direct iets waar ik mijn energie op ga zetten. Klinkt voor mij niet zo goed als Lucero’s laatste of het betere Drive By Truckers werk. Verder niets mis mee maar ik laat deze voorbij gaan. Iets te poppy voor mijn smaak.
02/11/2011 Permalink
@Arjan Post: Misschien is het steviger The Better Angels Of Our Nature dan meer wat jou. Nog immer gratis te downloaden op de website van Glossary http://www.glossary.us/downloads/
02/11/2011 Permalink
Bedankt Hugo. Ik ga die eens proberen want zoals gezegd klonk het zeker veelbelovend, sloot alleen niet genoeg aan bij mijn smaak.
02/11/2011 Permalink
Helaas niet zo schurend en dwingend als Lucero (maar hun laatste cd was ook een topper die in een eeuwigheidslijstje hoort) of Two Cow Garage, maar wel lekkere muziek. Op Spotify zijn al hun albums te beluisteren.
07/11/2011 Permalink
Smaken verschillen nu eenmaal. Aardige plaat maar kopen zou ik hem niet. Ook van de vorige platen van deze band liep ik niet warm. Goede zanger maar in dit genre hoor ik liever de Drive By truckers. Ik vind dit geen 5 sterren waard.
13/11/2011 Permalink
Nog geen drie sterren waard! Wat bewoog je Hugo? Slappe flubberkut, weinig karakter. Nogmaals, wat bewoog je Hugo hier vijf sterren aan te geven? Had je twee maanden geen muziek gehoord?
14/11/2011 Permalink
@sytse van goor Tsja wat moet nu op zeggen? Wat beweegt je Sytse? Hoe kun je zeggen dat dit slappe muziek is? Heb je 2 maanden naar Anvil geluisterd? Ik bedoel maar. Jij hoort niet de dingen die ik hoor. En dat komt waarschijnlijk omdat je referentiekader anders is.
Ik vind dat deze lui door de toevoeging van de blazers aan de toch al mooie nummers een nieuwe weg zijn ingeslagen en een prachtige plaat gemaakt hebben. een plaat die ik keer na keer kan opzetten en me nooit verveelt. Maar als je alleen maar raggende gitaren verwacht is het niet wat je zoekt.
14/11/2011 Permalink
Grappig dat je Anvil voorbij laat komen Hugo. Geen band die je hier snel zou verwachten. Muziek die ik vooral en alleen vanuit nostalgische overweging nog wel aardig vind. Hun docu is echter geweldig en soms beschamend open en vertederend.
14/11/2011 Permalink
@Arjan Post Prachtige docu idd. Zou ik ook 5 sterren aangeven, hoewel de muziek mij niets (meer) doet.
14/11/2011 Permalink
De muziek vond ik ook in de jaren tachtig amper boven de middelmaat uitstijgen. Ze hadden denk ik geluk dat ze mede aan de wieg hebben gestaan van de NWOBHM en vooraan stonden. Daardoor hebben ze altijd een bepaalde status kunnen behouden en zijn ze voor vele grote bands die daarna doorbraken in het genre een bron van invloed geweest.
14/11/2011 Permalink
Eens dus Hugo. ze hebben een cult status. Volgens mij zijn er veel liefhebbers van roots en singer/songwriters die uit de heavy metal en hardrock komen merk ik. leuk om ook hier tegen te komen.
15/11/2011 Permalink
@Arjan: sterker nog, op zijn tijd ben ik nog steeds in voor een portie metal/hardrock; Slayer, Life of Agony, Metallica (zonder L. Reed!!!!!), AC/DC (met B. Scott), Iron Maiden, Wildhearts (interessante band, zanger Ginger is bevriend met Jason van de Scorchers en heeft ook meegeschreven aan songs van hun laatste cd). Enfin, een potje zagen en hakken gaat er bij mij altijd wel in (en nu moet ik toch ook eens die Anvil Docu gaan bekijken)
15/11/2011 Permalink
Ik tot voor voor kort ook wel David. Maar sinds ik bijna drie jaar geleden de singer songwriters en rootsmuziek pas echt ontdekt heb wordt ik daar volledig door in beslag genomen. Ach op zijn tijd zal ik best nog eens wat metal uit de kast halen. Die docu moet je doen! Veel plezier!
18/11/2011 Permalink
In 2003 of 4 al ooit hun ‘How we handle our midnights’ gekocht. Een cd die na een keer draaien in de grote verzameling terecht kwam; niet echt speciaal. En dan lees je op een voor mij veel geraadpleegde site als deze dat er een nieuwe cd van deze jongens is verschenen en ja, met een 5 sterren waardering! Na beluistering een aantal ronduit zwakke en een aantal goede nummers gehoord en wederom zal de cd in de grote verzameling terecht komen; niet echt speciaal. Een zogeheten autoriteit van deze website, in de vorm van kenners die ons, het publiek, wijzen op datgene wat ons interesseert, brokkelt af. Te vaak en te gemakkelijk wordt vandaag de dag vijf sterren gegeven en de exclusiviteit die bij die vijf horen slecht onderbouwd.
Ik ken Anvil niet, nooit van gehoord zelfs. Is dat iets waar ik naar zou moeten luisteren?
18/11/2011 Permalink
Als ik je post lees denk ik zo dat je je eigen weg moet volgen Sytse. Niemand verplicht je hier iets te lezen. Ik denk dat je Anvil maar moet laten liggen. Ik geef Glossary ook geen vijf sterren maar voor Hugo en een aantal anderen geldt dit wel. Volgens mij is het uitstekent dat je hier aangeeft dat het niet jou ding is. Andere zaak is of je daarin moet afgeven op diegenen voor wie dat wel geldend is. Ik weet niet of Hugo en de anderen die hier recensies posten zichzelf als kenners bestempelen. Daar moeten ze zelf maar iets over zeggen. Ik vermoed zomaar dat ze zichzelf vooral als liefhebbers zien.
18/11/2011 Permalink
Arjan, dit is geen kwestie van afgeven, je gaat hier te ver. Ik vraag enkel om een soort herwaardering; het toekennen van 5 sterren is geen sinecure of moet geen sinecure zijn. Kijk eens naar het lijstje rechts; er staan vijf 5 sterren cd’s in van Lee Mellor, Glossary, Shelby Lynne, Buffalo Killers en Tom Russell. Ik vraag eenieder, zijn dit vijf cd’s die over zeg vijf jaar nog steeds die hoogst mogelijke waardering kunnen dragen? Daarnaast staan er zeventien werken in het lijstje met 4 sterren. Te kwistig zijn met sterren tast je autoriteit aan.
18/11/2011 Permalink
Of er is een hausse aan extreem goede cd’s…. Beste Sytse, recensies zijn slechts een tijdsbeeld en hebben geen eeuwigheidswaarde. Kijk maar eens naar oudere recensies in bv Oor en je zult zien dat een groot aantal cd’s die daar de hemel in geprezen werden nu nog niet eens de uitverkoopbakken halen. Maar dat is ook niet de reden van een recensie.
Je kunt het niet eens zijn met de mening of het aantal sterren, soit. Daar moeten we hier ook over kunnen zeuren.
Waar ik je wel gelijk in kan geven is dat er eigenlijk maar heel weinig cd’s uitkomen die echt zo goed zijn dat ze onvolprezen lof verdienen. Ik betrap mezelf erop dat ik dat gevoel steeds minder heb bij cd’s: de meeste zijn een 7 of een 8. Misschien moeten de heren Altcountry kijken of ze de 5 sterren gewoon door een cijfer (misschien zelfs met een decimaal) moeten vervangen, dat geeft meer vrijheid genuanceerd te oordelen (als je dan een 10 geeft moet het inderdaad wel een instant klassieker zijn).
18/11/2011 Permalink
Decimalen, daar moet ik niet aan denken, David. Lig ik nachten wakker over de vraag of een cd een 8,6 of een 8.7 moet krijgen. 🙂
Maar ik betrap me er wel vaak op dat het makkelijker was om een cijfer toe te kennen aan een plaat toen we (in een ver verleden) nog met paarden en halve paarden werkten. Dat was in feite een cijfer tussen de 1 en 10. We hebben er echter voor gekozen dit systeem te laten vallen om de recensent te dwingen een duidelijke keuze maken. Voorheen kwamen er nl wel erg veel cd’s uit op 3 en een half paard.
Overigens zijn er ook sites die helemaal geen cijfermatige waardering aan hun recensies verbinden. Da’s ook een keuze/optie.
Overigens ken ik het gevoel dat David beschrijft. Door het overvloedige aanbod heb ik ook minder vaak het idee dat ik naar een een echt boven alles uitstekende plaat zit te luisteren. Maar zo af en toe heb ik er toch eentje te pakken.
@Sytse Ik pretendeer helemaal niet een autoriteit te zijn. Ik hoop dat de lezers zelf een mening vormen over de hier besproken cd’s.
18/11/2011 Permalink
Sytse; voor de helderheid: Ik ben het inhoudelijk best met je eens. Ik dacht dat je daarnaast nogal af gaf op de recensenten. Maar terwijl ik je post nog eens lees kun je het anders interpreteren. Excuus daarvoor. Maar echt te ver gaan valt ook wel mee toch? Aan de andere kant, met het onvoorstelbaar grote aanbod in cd’s, laat ik de drie sterren cd’s voor wat ze zijn en richt ik me met name op de vier en vijf sterren. Vervolgens vorm ik mijn eigen mening erbij.
18/11/2011 Permalink
Hoi Arjan, Ik kan je aanraden toch ook de drie sterren-cd’s in je muzikale ontdekkingsreis mee te nemen. Ik ben zelf b.v best geporteerd van die cd van the Scoundrels. En leifhebbers van singer-songwriters vinden de nwe cd’s van Michael Fracasso en Nathan Hamilton ook vast leuk om te horen. Allebei niet vernieuwend of uitzonderlijk, maar zeker leuk.
18/11/2011 Permalink
Ik weet het Hugo. eerder deed ik dat ook wel. maar ik consumeer veel en afhankelijk van stemming en waar de nadruk even op ligt( roots-rock, singer songwriter, americana, blues) maak ik keuzes en ergens moet ik een paar ground rules hanteren. Als er echter iets voorbij komt wat mijn aandacht wel trekt en drie sterren heeft, check ik het wel.
19/11/2011 Permalink
@Hugo: misschien is het weglaten van sterren/cijfers/paarden wel een goeie (hoewel het altijd wel even op het eerste gezicht een idee geeft van de recensie).
En ik onderschrijf jouw ervaring dat er heel af en toe een pareltje in de grote hoop van het aanbod zit en dat moet je dan ook vertellen (betekent niet dat iedereen dat een pareltje moet vinden, zo ben ik zelf allergisch voor het gezever van de Fleet Foxes terwijl hele volksstammen dat als een pareltje hebben ervaren).
Ik lees de recensies hier en kijk eigenlijk meer naar wat voor soort alt-country het is: ik ben meer van de twang, barroom boogie en wat stevigere varianten. Het pareltje dat ik hier trouwens door ontdekt hebt (en ook nog eens gratis kon downloaden) was Hans Chew. Jammer genoeg is er hier te weinig aandacht voor deze kant van de alt-country 🙁
22/11/2011 Permalink
Mijn mening: teveel 4 en 5 sterren. Kindamuzik bijv. geeft geen punten. Pitchfork geeft 0 tot 10 met 1 decimaal. Het grootste probleem is niet de 4 of 5 ster maar de 2 of drie ster. Je slaat die natuurlijk over terwijl het ook maar een mening is. Misschien is het wel jouw plaatje. Voorbeeld: Common One van Van Morrisson wordt als een zwak plaatje gezien in zijn oeuvre; Toevallig mijn topfavoriet. En kut ik ben het cd’tje kwijt en heb de LP ooit kado gedaan….
En verder zijn wij midlife crisis zeurpieten…. toch?
22/11/2011 Permalink
Eindelijk iemand die Common One op waarde weet te schatten! En verder zeg ik met jou Henk… Grumpy Old Men! Jazeker, it takes one to know one. Ook ik vind het soms heerlijk om een potje te zeuren.
23/11/2011 Permalink
Common One is inderdaad een prachtig plaatje. En het is maar welk naslagwerk je erop na slaat Henk. De Oor encyclopedie slaat deze hoog aan. Ik heb het zelf met Avalon Sunset, wordt wel als veel minder in zijn discografie beschouwt. Is een van mijn favoriete Van Morrison platen.