Aanstaande zaterdag barst in de Groningse Oosterpoort het TakeRoot-festival weer los. Om een idee te krijgen wat zich er allemaal af gaat spelen of om alvast in de juiste sfeer te komen hebben we hieronder de artiesten, door middel van een YouTube-ladder, eens op een rijtje gezet. Veel plezier ermee (ook voor degenen die niet kunnen of willen). meer…

De veters strak gestrikt zodat we stevig in onze schoenen stonden, we waren tenslotte gewaarschuwd dat Tami Neilson ons zomaar omver zou kunnen blazen, betreden we de bovenzaal van Paradiso.  Dan is het wel zo handig dat Neilson zelf niet omver gefietst is natuurlijk. Het was haar eerste bezoek aan Amsterdam en ze vond al die fietsen maar verdomd gevaarlijk, vertelt ze als ze meer…

Dylan Leblanc is 27 jaar en heeft al drie albums uitgebracht: het goed ontvangen Paupers Field uit 2010, gevolgd door Cast The Same Old Shadow uit 2012. Dat album werd veel minder gewaardeerd waardoor Leblanc een tijdje er de brui aan wilde geven. Het duurde een paar jaar voordat hij weer voldoende materiaal had voor zijn derde plaat: het uitstekende en wederom goed ontvangen Cautionary Tale uit begin 2016. Zo goed dat er zelfs een Europese toernee kon volgen, één die hem meer…

Ergens halverwege 2016 breng je een album uit, Honest Life. Met songs die overigens al een kleine twee jaar op de plank bivakkeerden. Het album slaat aan én wordt later ook in Europa goed ontvangen; Loose Music (GB) pikt het op én brengt het op ons continent uit, januari jl. Nu inmiddels gevolgd door een heruitgave je vorige werkstuk, On My Page (2013). En dat album bleek -een ep of wat daargelaten- al het vijfde (!) plaatwerk. Van wie? Van Courtney Marie Andrews. Deze 26- jarige dame uit Phoenix, Arizona debuteerde namelijk al in 2008 met Urban Myths. Met het relatieve succes van Honest Life -een album met vaak vrij indringende, minder vrolijk ‘ogende’ songs- onder haar arm vond Andrews het weer eens tijd om op pad te gaan; Andrews weet ondanks haar jeugdigheid immers wat meer…

Het Tønder festival biedt bijna 130 optredens op, bij elkaar, zeven hoofdpodia. En dan zijn er ook nog eens vier podia die ondersteunend zijn en waar af en toe buiten de officiële programmering opgetreden wordt. Best een klus om daarin je weg te vinden, gelukkig krijg je een informatief boekje met alle nodige informatie en heeft de organisatie voor de 10.000 bezoekers ook een handige app gemaakt waarmee je op pad meer…

Het vierdaagse folkfestival in het Deense Tønder, een prachtig plaatsje net over de grens met Duitsland, wordt al sinds 1975 georganiseerd. Jarenlang heeft de nadruk gelegen op Keltische en Scandinavische folk, maar inmiddels is de focus steeds meer komen te liggen op americana en folk uit de VS. Dat maakt het, op slechts zesenhalf uur rijden vanaf Utrecht, ook voor Nederlandse lezers van deze website interessant. We gingen daarom poolshoogte nemen en, tjonge, we waren overdonderd!
meer…

In Paradiso zijn ze sinds kort met iets nieuws begonnen. Op de zogenoemde Sugar Mountain Presents-avonden worden drie a vier artiesten geprogrammeerd waarvan één echte headliner. Op 10 juni was dat Nikki Lane, op zondag 25 juni Margo Price. Op die laatste avond waren er bovendien optredens van The Dawn Brothers, Pert Near Sandstone en de Legendary Shack Shakers. Een soort mini-festival dus.  meer…

Zou een onbekende americana-artiest, die net een zeker aardige maar niet wereldschokkende plaat uit heeft in de VS (en nog niet in Europa) lukken om een optreden te geven in De Melkweg en daar de Max behoorlijk gevuld te laten zijn? Nee, natuurlijk niet. Kiefer Sutherland deed het wel en je kunt er dus vergif op innemen dat een groot aantal mensen vooral zijn komen kijken hoe de acteur die bekend staat om zijn rollen in 24 (Jack Bauer) en Designated Survivor (Tom Kirkman) het er als zanger vanaf brengt. Die meer…

Het podium in de bovenzaal van De Waker in de pittoreske binnenstad van Maassluis is nog leeg maar er liggen/staan al ten minste 25 verschillende instrumenten, wachtend op hun vijf bespelers. Het gaat om The Infamous Roots Rielemans Family Orchestra, bestaande uit Eduard, Joseph, Josephine, Gerardo en Hermine Rielemans. Niet echt natuurlijk; achter deze pseudoniemen gaan gelauwerde meer…

Zwart pak, wit overhemd, bolo-tie, halflang haar en een warrig baardje. Andrew Combs voldoet in die zin wel aan het beeld van een romantische Texaan. Toch is er deze avond in het Utrechtse Ekko weinig dat aan Texas doet denken. Of het moet het accent zijn waarmee Combs zijn praatjes tussen de plaatjes vertelt. Nou is het natuurlijk zo dat Combs laatste twee albums totaal geen relatie hebben met de meer…