1. Wilco – The Album
2. Madness – The Liberty of Norton Folgate
3. Brown Bird – The Devil Dancing
4. God Help The Girl – God Help the Girl
5. Sam Baker – Cotton
6. De Staat – Wait For Evolution
7. Bill Callahan – Sometimes I Wish We Were An Eagle
8. Fink – Sort Of Revolution
9. Felice Brothers – Yonder Is The Clock
10. Antony & the Johnsons – The Crying Light
Dit is mijn lijstje zoals het elders op internet is te vinden. Vijf albums vallen niet helemaal (of helemaal niet) in de categorie altcountry; dit zijn de (prima) vervangers:
2. Steve Earle – Townes
4. Slaid Cleaves – Everything you love will be taken away …
6. Romi Mayes – Achin in yer bones
8. Dan Auerbach – Keep it hid
10. Alela Diane – To be still
Tom Ovans
De titel The Things We Left Behind (Continental Song City/Munich) zou zomaar voor een misverstand kunnen zorgen. Zeker omdat het hier een dubbel-cd betreft. Maar nee, dit zijn geen restjes die zijn blijven liggen. Al bijna dertig jaar is 
Muswell Hillbillies kenmerkt een nieuwe fase in de ontwikkeling van The Kinks. In 1970 tekent de band een platencontract met het Amerikaanse RCA Victor, waardoor de blik ferm gericht is op succes in The States – een nieuwe kans nadat de band vanaf 1965 aldaar op de zwarte lijst terecht gekomen was. Maar Ray Davies is niet van plan RCA hitsingles te geven; voor het nieuwe album componeert Davies expres geen single-kandidaat. Wel herbezoekt Davies het Londen van zijn jeugd – beschrijft de onttakeling van de Noord-Londense wijk Muswell Hill 
Zo vlak voor het einde van het jaar verschijnt er nog een pareltje op het gebied van de americana. The Devil Dancing (Peapod Recordings) is het tweede album van Brown Bird, een eigenzinnige formatie die grossiert in verfijnde, donkere en bluesy folkliedjes met een Oost-Europese inslag. Het creatieve brein achter Brown Bird is zanger/gitarist David Lamb. Lamb is niet alleen een talentvol liedjesschrijver, maar is tevens behept met een fluweelzachte fluisterstem. Ging hij op voorganger At the Bottom of the Sea nog veelal 
Enige jaren geleden mocht ik een cd van ene Patrick Brickel bespreken. De tip kwam als ik me goed herinner van een verkoper van Velvet te Rotterdam. De cd, Songs From The Pink Sofa geheten, kon mij wel bekoren. Niet dat de ik meteen weg was van de stem van Brickel, maar over het geheel genomen sta ik ook nu nog achter de indertijd afgegeven score -toen nog met paarden, dan wel veulens- van 3 ½. In de tussenliggende jaren wijzigde de ingezetene van Iowa zijn achternaam van Brickel in Bloom; dat lag beter in 
Vader Mose Allison speelt piano op de uitvoering van zijn nummer Monsters Of The Id door dochter 
Zin voor avontuur kun je 
